Nieuwe ervaringen

Goedenmorgen! 


Dit keer ben ik maar weer eens lekker op z'n Nederlands, op tijd begonnen met het schrijven van mijn blog. Ik heb tegenwoordig een hangmat in mijn woonkamer waar ik zo'n beetje al m'n vrije tijd in hang, dus heel relaxt gaan we weer proberen om alles voor jullie op te schrijven. Na deze 2 weken voel ik me een rijker mens, letterlijk en figuurlijk.  Heb heel veel nieuwe ervaringen opgedaan, maar wordt ook behoorlijk op de proef gesteld. 


Het is hier een droge en stoffige bedoeling. Al zeker 2 weken heeft het niet geregend en het lijkt met de dag wel warmer te worden. Echt zomer dus. Bij elke vrachtauto die voorbijkomt is er 5 seconde volledige stofverduistering. Dit maakt ook dat ik dagelijks Orange/bruin ben. En niet alleen m'n lichaam, maar ook mijn kleren, snottenbellen enzovoort. Oh gatsie. Het is geen ramp, dit is Afrika.  Maar de laatste week hebben we ook geen water. En dan mogen we weer lekker met ons kruikje naar de waterput wat voor jullie vast heel romantisch and back to the basics klinkt, maar in werkelijk gewoon lastig is. Ik heb dan ook gewoon het idee dat ik niet schoon wordt.  Beetje water over mijzelf sprenkelen. Maar goed, ik hoorde dat er genoeg ouderen mensen zijn die zichzelf jaren aan de wasbak wassen, dus ik zou er vast niet van achteruit gaan. Anyway. 


Genoeg werk te doen op de boerderij. Waarin het grootste gedeelte bestaat uit water geven. Wat je kunt zien als een enorme zware straf, maar wij houden ervan om alles leuk te maken. Dus al liedjes zingend geven we de plantjes water, bewonderen we hoe ze goed groeien, door de grote hoeveelheid zon en Kalisha die met gemak een hele gieter water over 1 krop sla gooit. 

Op de boerderij hebben we een grote water plas. Een hele grote diepe kuil, waar bijna altijd water is. Normaal gesproken stonden we aan de kant, lieten we de gieter zakken en vulde we ze. Maar in Nederland zouden ze bij deze temperaturen code Orange uitroepen dus houden we ons goed aan de tips van weeralarm. Tegenwoordig springt er 1 iemand van ons in het water om zo verkoeling te zoeken en vullen we gelijk alle gieter.  


In verband met de warmte houden we soms wel meer dan 1x per ochtend een drink pauze en de laatste tijd hebben we elke dag fruit erbij van onze fruitbomen. Mango, passievrucht, papaya of Jack fruit! Heerlijk. Ondertussen zingen we al een half jaar dezelfde liedjes en zegt Kaloli nog steeds bij elk dier wat hij ziet in de boeken die ik voorlees wat niet op de boerderij voorkomt dat het een aap is, maar we hebben plezier. Dat is het grootste doel toch? 


Afgelopen week was de tuinman gras aan het maaien op het terrein. Als hondjes liepen we er achteraan om al het gras te verzamelen voor de dieren. Een paar maakte hoopjes met een hark en rest liep heen en weer met de emmers. Terwijl ik terug kwam van het wegbrengen kwam Richard aan met een emmer en 3 koppen erop. Bij elke stap viel er een kilo gras uit z'n emmer. ik hield mijn emmer naar voren zodat hij wat over kon gooien, maar Richard zijn richtingsgevoel besloot om de hele emmer met gras over mij heen te kieperen. Steven stond te kijken en wilde in lachen uitbarsten, maar bedacht toen dat het toch niet zo netjes was om je baas uit te lachen en zei al hikkend, im sorry my boss haha. 


Toen ik na 3 dagen al het gras eindelijk van m'n lichaam had gespetterd besloot Merci dat het tijd was voor DRAMA. Voor totaal niets is ze begonnen met huilen, schreeuwen of in paniek je mond open trekken en hopen dat et een mooi geluid uit komt, hoe je het ook wil noemen. Dit ging 3 uur lang door. En door het vreselijke geluid wat ze maakte hoorde ze ook niet wat ik zei, ze zat compleet in haar eigen wereld. 3 uur lang heb ik geprobeerd haar stil te krijgen. En na 3 uur was haar stem weg. Samen hebben we toen maar een doing good kalender gemaakt. Bij elke ochtend/middag dat ze zich goed gedraagt kan ze er ster verdienen en bij 5 sterren mag ze wat leuks uitkiezen.  Een keer mee op de boda (motor), bij mij in huis kleuren ofzoiets. Nu staat ze elke 3 uur bij mijn huis om te vragen of ze al een ster heeft verdiend.  


Verder hebben we enorme lol en werk gehad aan het opnemen van de kerstfilm.. Zie linkje


https://youtu.be/qJd84ivRStE


En toen was het minikerstvakantie. Met geweldig lieve mensen konden we alle kinderen een kerstpakket geven met daarin: suiker, rijst, zout, spaghetti, sop, curry poeder, thee, verschillende soorten bloem waar ze hier eten van maken, olie, koekjes, drinken, een kerstkaart met onze groepsfoto en voor iedereen 10.000 (3 euro) zodat ze zelf vlees konden kopen voor kerst. Het koste enorm veel moeite en tijd om alles bij elkaar te verzamelen na werktijd, maar het was 100% de moeite waard. 


Ik had de kinderen verteld dat ik een verrassing had... Toen ik aankwam met alle tassen begonnen ze te juichen en klappen van blijdschap. Ik opende 1 tas om te laten zien wat erinzat en Anna rende spontaan naar me toe en begon me te kussen. IK vertelde dat mensen dit gesponsord hadden en Kaloli zei; dan moeten ze ook met ons eten en kerst vieren. Super lief allemaal. Van Ogutu kreeg ik een heerlijke omhelzing met kwijl. Daarna iedereen thuisgebracht want de pakketjes wogen behoorlijk wat. De ouders waren zo dankbaar. Overal werden we uitgenodigd, moesten we gaan zitten, wel 100x bedankt.. wat een blijdschap! heerlijk. 


En dan, zaterdag. Op de 23ste slacht iedereen in uganda varkens. Dus ook wij. Mijn eerste officiële varken.. Het was vreselijk haha, je gaat je toch een beetje hechten aan die beesten. Daarna begon de drukte. Vooraf hadden mensen zich opgegeven voor kilo's.  Alles moest In stukken gesneden worden, gewogen worden en in zakken gedaan worden. Wat een stress, maar gelukkig werkte ook dit allemaal goed uit. Vleesstukken zaten overal. Botsplinters in m'n haar en vleessap overal. In totaal was het varken 148 kilo en hebben we dus een mooie winst kunnen maken. 


En dan nu kerst, iedereen vraagt zich vast af wat ik ga doen. Heb het de afgelopen week best lastig gehad. Kerst en de voorbereidingen zijn hier anders als hoe ik het gewend ben. Dit maakt dat je je familie en vrienden meer mist. Normaal ben ik altijd erg nuchter, natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden maar dit duurt hooguit een uurtje of avondje. Deze week is het best heftig en merk ik dat ik erg emotioneel ben. Niet zo grappig. Om het minste of geringste dingetje was ik overstuur. Lekker handig als je zo'n drukke week hebt. Maargoed dat hoort er nu eenmaal bij. Eerste kerstdag ben ik bij Shepherd zijn familie en gaan we gezellig eten met elkaar en kadootje's uitpakken. 2e kerstdag hebben we een bruiloft. Ook al zoiets geks. We proberen er het beste van te maken. Maar mijn hartje wilde liever in Nederland zijn deze dagen.. 


Nu is het tijd om deze blog weer af te ronden. Ik wens jullie allemaal prachtige feestdagen met familie en mensen die je lief zijn. Heel veel zegen voor 2018 en ik wil iedereen bedanken voor de steun en support het afgelopen jaar.

alle liefs,

Eline