Home Sweet Home
Door: Auntie Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
03 Juli 2016 | Nederland, Nieuw-Lekkerland
Dag lieve mensen!
Daar ben ik weer, terug van weggeweest, terug van weggeweest op mijn blog, terug van weggeweest in Nederland enzovoort. De laatste weken zijn zo vreselijk druk, lastig, verrassend en gezellig geweest dat ik geen tijd had om jullie te schrijven. Maar nu is het weer een mooi moment, om ook even dit hele gebeuren af te sluiten. Maar, niet getreurd, zodra er spannende dingen gebeuren zal ik jullie allemaal inlichten via deze blog!
Mijn laatste officiele werkweek bij home sweet home was leuk! We deden alle leuke dingen en ik genoot van de kinderen en de mensen om mij heen. De bonen van het land waren klaar dus heel veel middagen boontjes gesorteerd. Heerlijk lekker, eentonig en relaxt werkje. Zondag was er een worship avond in de kerk, we hadden er naar uit gekeken en goed voorbereid en er kwamen heel veel mensen op af! En mooie avond
Maandag kwamen mijn ouders, heel gek idee en ik vond het ook echt lastig in het begin, want ik wist dat het druk & leuk zou worden maar daarom ook snel afgelopen zou zijn. Maar toen het bijna zover was duurde het toch weer erg lang tot 11 uur (savonds) Suzan en ik zaten rustig te wachten voor het raampje, te wachten op een kale man en een half kale vrouw. Volgens mij was het vliegtuig een cabrio want alle mannen die naar buiten kwamen waren kaal. Ietwat te dik, sommige wat te oud, maar het duurde toch verdraaid lang voor dat ik ze zag. Het weerzien was bijzonder en in het begin was het best gek. Je bent zo lang bij mekaar weggeweest dat je gewoon even weer aan mekaar moet wennen. Daarna naar het hotel, eenmaal in het hotel aangenomen ging iedereen naar bed. Toen ik al op mijn bed lag bedacht ik me dat ik de lichten buiten niet had uit gedaan. Even snel wat aangeschoten en weer naar de hal. Trek ik de deur dicht, en mijn sleutel lag in de kamer. VERDORIE. Ik wilde niemand wakkermaken en er was niemand van het hotel te bekennen. Wat er op uitdraaide dat ik de eerste nacht ruim 25 dollar heb betaald om op de bank van het hotel te slapen. Achja, eline zou eline niet zijn als er niet minimaal zoiets doms gebeurd.
De dagen daarna verbleven we in Fort Portal, waar we het nationaal park bezochten en heel veel mooie, wilde dieren van heeeeel dichtbij hebben gezien. Nijlpaarden, olifanten, buffels, zeearenden, krokodillen en ga zo maar door. Het was echt heel bijzonder, Uganda is qua natuur ook echt een super mooi land. Mijn ouders genoten en ook de sfeer met Suzan en Zenon was goed. Het is zo leuk om hen aan mijn ouders voor te stellen en dat ze nu echt kunnen zien met wie ik daar heb geleefd enzo.
De terugreis naar Home Sweet Home verliep vlotjes, en voor het avondeten waren we ‘thuis’. Mijn ouders werden gelijk in het diepe gegooid om gezellig en druk met IEDEREEN te eten. Daarna even een korte rondleiding, kennismaken met John en lekker kletsen. De rest van de dagen hebben we veel van Jinja, mijn werk, aflatoun, de dagbesteding en eigenlijk bijna alles wat ik daar deed gezien. Het is heel fijn om te kunnen laten zien, en dan besef je ook wel weer hoe leuk/mooi en bijzonder het eigenlijk is. Want voor mij waren sommige dingen al weer normaal.
Suzan, Zenon, John en alle kids hebben zo hun best om me een onvergetelijk afscheid te geven! Een super lieve goodbye party met veel vrienden en lieve woorden. Een geweldig mooi filmpje met lieve gesproken berichten van de kids, suzan en zenon en heel veel fotos van mij het afgelopen jaar. Ik denk dat ik de afgelopen jaren nog nooit zoveel mensen lieve dingen heb horen zeggen. Ook heb ik veel kados en tekeningen/brieven van de kids en aunties gehad.
Op woensdag reden we met een volle auto naar Entebbe (vliegveld), Suzan, Aron (vriend) en John gingen mee om ons uit te zwaaien. We hadden een lekkere lunch en ruim op tijd kwamen we aan in Entebbe. Je weet nooit hoe druk het is op de weg dus je moet optijd weggaan. Maar we hadden nog tijd over en bezochten we een reptielenpark. Heel tof! Heel veel slangen, bizarre grotes, krokodillen, schildpadden enzovoort. Het leuke was dat je de beesten ook vast mocht houden, zo heb ik een schildpad, kameleon en een SLANG beetgehouden. Ik probeerde heel dapper te zijn, maar toen hij ging bewegen vond ik het niet meer zo leuk, snel doorgegeven aan de volgende, maar goed ik kan zeggen dat ik een slang heb beetgehouden en ik heb een foto. STOER STOER.
Het afscheid was lastig, vreselijk, maar het scheelt echt dat ik weet dat ik al die geweldige mensen heel snel weer terug zie. De terugreis ging goed, het was ideaal dat we in de nacht vlogen, dan slaap je nog een beetje en lijkt het niet zo lang. We waren iets eerder dus de meeste mensen van het ontvangstcomitee waren te laat, haha. Heel fijn om dierbare mensen weer lekker te kunnen knuffelen en bij te kunnen kletsen. Er is zoveel te vertellen.
In dit half jaar heb ik zo ongelooflijk veel gezien,gehoord, geproefd, meegemaakt en beleefd dat het heel onwerkelijk is om nu weer thuis te zijn. Ik heb echt een 2de thuis gevonden met geweldige mensen die heel dierbaar voor me zijn geworden. Ik hoop dat ik thuis snel weer een beetje gewend ben en ik ga hard werken om in 2017 goed voorbereid weer terug te kunnen om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Een heuze zelfvoorzienende zorgboerderij
Iedereen bedankt voor het geweldige support het afgelopen half jaar, al de kaarten, lieve reacties en berichtjes waren heel leuk en geven je altijd weer een kick om lekker door te gaan!
Jullie horen van mij,
Dikke kus van Auntie Eline
Daar ben ik weer, terug van weggeweest, terug van weggeweest op mijn blog, terug van weggeweest in Nederland enzovoort. De laatste weken zijn zo vreselijk druk, lastig, verrassend en gezellig geweest dat ik geen tijd had om jullie te schrijven. Maar nu is het weer een mooi moment, om ook even dit hele gebeuren af te sluiten. Maar, niet getreurd, zodra er spannende dingen gebeuren zal ik jullie allemaal inlichten via deze blog!
Mijn laatste officiele werkweek bij home sweet home was leuk! We deden alle leuke dingen en ik genoot van de kinderen en de mensen om mij heen. De bonen van het land waren klaar dus heel veel middagen boontjes gesorteerd. Heerlijk lekker, eentonig en relaxt werkje. Zondag was er een worship avond in de kerk, we hadden er naar uit gekeken en goed voorbereid en er kwamen heel veel mensen op af! En mooie avond
Maandag kwamen mijn ouders, heel gek idee en ik vond het ook echt lastig in het begin, want ik wist dat het druk & leuk zou worden maar daarom ook snel afgelopen zou zijn. Maar toen het bijna zover was duurde het toch weer erg lang tot 11 uur (savonds) Suzan en ik zaten rustig te wachten voor het raampje, te wachten op een kale man en een half kale vrouw. Volgens mij was het vliegtuig een cabrio want alle mannen die naar buiten kwamen waren kaal. Ietwat te dik, sommige wat te oud, maar het duurde toch verdraaid lang voor dat ik ze zag. Het weerzien was bijzonder en in het begin was het best gek. Je bent zo lang bij mekaar weggeweest dat je gewoon even weer aan mekaar moet wennen. Daarna naar het hotel, eenmaal in het hotel aangenomen ging iedereen naar bed. Toen ik al op mijn bed lag bedacht ik me dat ik de lichten buiten niet had uit gedaan. Even snel wat aangeschoten en weer naar de hal. Trek ik de deur dicht, en mijn sleutel lag in de kamer. VERDORIE. Ik wilde niemand wakkermaken en er was niemand van het hotel te bekennen. Wat er op uitdraaide dat ik de eerste nacht ruim 25 dollar heb betaald om op de bank van het hotel te slapen. Achja, eline zou eline niet zijn als er niet minimaal zoiets doms gebeurd.
De dagen daarna verbleven we in Fort Portal, waar we het nationaal park bezochten en heel veel mooie, wilde dieren van heeeeel dichtbij hebben gezien. Nijlpaarden, olifanten, buffels, zeearenden, krokodillen en ga zo maar door. Het was echt heel bijzonder, Uganda is qua natuur ook echt een super mooi land. Mijn ouders genoten en ook de sfeer met Suzan en Zenon was goed. Het is zo leuk om hen aan mijn ouders voor te stellen en dat ze nu echt kunnen zien met wie ik daar heb geleefd enzo.
De terugreis naar Home Sweet Home verliep vlotjes, en voor het avondeten waren we ‘thuis’. Mijn ouders werden gelijk in het diepe gegooid om gezellig en druk met IEDEREEN te eten. Daarna even een korte rondleiding, kennismaken met John en lekker kletsen. De rest van de dagen hebben we veel van Jinja, mijn werk, aflatoun, de dagbesteding en eigenlijk bijna alles wat ik daar deed gezien. Het is heel fijn om te kunnen laten zien, en dan besef je ook wel weer hoe leuk/mooi en bijzonder het eigenlijk is. Want voor mij waren sommige dingen al weer normaal.
Suzan, Zenon, John en alle kids hebben zo hun best om me een onvergetelijk afscheid te geven! Een super lieve goodbye party met veel vrienden en lieve woorden. Een geweldig mooi filmpje met lieve gesproken berichten van de kids, suzan en zenon en heel veel fotos van mij het afgelopen jaar. Ik denk dat ik de afgelopen jaren nog nooit zoveel mensen lieve dingen heb horen zeggen. Ook heb ik veel kados en tekeningen/brieven van de kids en aunties gehad.
Op woensdag reden we met een volle auto naar Entebbe (vliegveld), Suzan, Aron (vriend) en John gingen mee om ons uit te zwaaien. We hadden een lekkere lunch en ruim op tijd kwamen we aan in Entebbe. Je weet nooit hoe druk het is op de weg dus je moet optijd weggaan. Maar we hadden nog tijd over en bezochten we een reptielenpark. Heel tof! Heel veel slangen, bizarre grotes, krokodillen, schildpadden enzovoort. Het leuke was dat je de beesten ook vast mocht houden, zo heb ik een schildpad, kameleon en een SLANG beetgehouden. Ik probeerde heel dapper te zijn, maar toen hij ging bewegen vond ik het niet meer zo leuk, snel doorgegeven aan de volgende, maar goed ik kan zeggen dat ik een slang heb beetgehouden en ik heb een foto. STOER STOER.
Het afscheid was lastig, vreselijk, maar het scheelt echt dat ik weet dat ik al die geweldige mensen heel snel weer terug zie. De terugreis ging goed, het was ideaal dat we in de nacht vlogen, dan slaap je nog een beetje en lijkt het niet zo lang. We waren iets eerder dus de meeste mensen van het ontvangstcomitee waren te laat, haha. Heel fijn om dierbare mensen weer lekker te kunnen knuffelen en bij te kunnen kletsen. Er is zoveel te vertellen.
In dit half jaar heb ik zo ongelooflijk veel gezien,gehoord, geproefd, meegemaakt en beleefd dat het heel onwerkelijk is om nu weer thuis te zijn. Ik heb echt een 2de thuis gevonden met geweldige mensen die heel dierbaar voor me zijn geworden. Ik hoop dat ik thuis snel weer een beetje gewend ben en ik ga hard werken om in 2017 goed voorbereid weer terug te kunnen om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Een heuze zelfvoorzienende zorgboerderij
Iedereen bedankt voor het geweldige support het afgelopen half jaar, al de kaarten, lieve reacties en berichtjes waren heel leuk en geven je altijd weer een kick om lekker door te gaan!
Jullie horen van mij,
Dikke kus van Auntie Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
