Verlof, een intensieve tijd.

Goedemiddag medemensen,

Super leuk om heel veel van jullie, de trouwe volgers van mij en de kids, in persoon weer te ontmoeten en mogen begroeten. Goed om te zien hoe warm ik en het werk wat ik mag doen zijn ontvangen. Het geeft erg veel energie als ik zie hoe enthousiast ik andere weer kan maken over het geweldige project waarvoor we werken.

Inmiddels ben ik al weer bijna over mijn verlof in Nederland. Ik heb van alles mee mogen maken, qua weer, mensen, gelegenheden en emoties.
Ik weet niet wie er heeft bedacht dat verlof moet zijn om uit te rusten, maar dit is in ieder geval van mijn kant niet gelukt. Misschien dat ze in boerderij wel lekker hebben uitgerust en straks weer klaar zijn voor het harde werk ;) Maar ik moet zeggen dat ik deze weken als erg zwaar/druk/intensief heb ervaren. Natuurlijk heerlijk om al je vrienden en familie weer te zien, tijd met ze door te brengen en bij te kletsen. Het is natuurlijk ook weer zo dat je in 1 avondje nooit ben 'bijgepraat', maar dat moeten we dan maar accepteren.

Het feit dat de financiën echt krap zijn/waren, maakte de druk erg hoog. Want ik zie/weet hoe goed dit project is voor de kinderen, de nood en hoeveel plezier ze met elkaar hebben en bovenal hoeveel ze groeien in hun ontwikkelingen. En ik weet dat toen ik hieraan begon God duidelijk dit leidde, maar als het dan eruit ziet dat het anders gaat lopen dan je van te voren dacht wordt het toch allemaal wat spannender. Ik heb toen besloten dat ik gewoon mijn uiterste best zal gaan doen en vertrouwen op dat Hij met mij meegaat en zal doen wat goed is voor de zorgboerderij, de kinderen en voor mij. Dit is heel makkelijk opgeschreven, maar soms heel moeilijk te behappen. Want je vertrouwen is dan soms zo klein, en je angsten zo groot.

Wij zijn lekker nederlands en hebben graag alles zo goed en zo snel en duidelijk mogelijk geregeld. Maar ik denk dat God mij dit verlof een belangrijke les heeft geleerd, namelijk; dat niet alles op mijn tijd, of mijn/onze wensen komt. Want ik denk dat als alle financiële onzekerheid in de eerste 2 weken van mijn verlof was goed gekomen, mijn vertrouwen in Hem veel minder was geweest of had hoeven te zijn. Helaas werkt het zo wel voor mij af en toe, hoe hoger de nood hoe meer je beseft dat je het echt niet alleen kunt. En soms kan het ook gewoon heel frustrerend zijn, als je het allemaal even niet meer begrijp, je voelt dat je helemaal alleen staat en iedereen en alles wel tegen lijkt te werken. Dan zijn er mensen die zo heel makkelijk zeggen; Ja eline, je moet vertrouwen hebben. EN natuurlijk weet je dit, maar dat ook echt ervaren en voelen is stap 2. Gelukkig heb ik hele goede momenten gehad, waarin ik me reuze gesterkt voelde, mensen het goede zeiden/je een knuffel gaven of even ergens mee naar toe namen op het moment dat ik er even helemaal niets meer van begreep. Ik weet en heb gevoeld dat er heel veel mensen hebben gebeden, en dat is prachtig, hartelijk bedankt ook daarvoor.

Ik ben ook heel blij en dankbaar dat ik jullie nu kan melden dat de zorgboerderij voorlopig zeker nog niet hoeft te stoppen. De financiën hulp komt zeker de laatste week enorm op gang en ik hoop dat voordat ik Nederland verlaat het misschien wel helemaal rond mag zijn of bijna helemaal. Dit is echt zo mooi, want dit betekend nog heel veel dagen voor de kinderen om op de boerderij te werken/te horen over God en met elkaar te leren.

Ik wil in het bijzonder ook nog even mijn thuisfrontcommissie bedanken, met zo'n maandje in nederland komt er ook voor hen veel bij, naast alle andere dingen die ze al doen. Ze doen/hebben mij enorm gesteund, mentaal, maar vooral in het regelen van vanalles en nog wat!

Op 7 november vlieg ik weer terug, ruim een week nog in Nederland... Lastig ook weer om afscheid te nemen, want ik weet nog niet wanneer mijn volgende verlof o.i.d. zal zijn. Nu nog maar even goed genieten van hier en elkaar. Maar ik zie er ook wel weer naar uit om weer thuis te zijn & me weer te richten op het echte werk met de kinderen.

Iedereen hartelijk bedankt voor elke vorm in wat dan ook en ik schrijf jullie over 2 weken weer vanuit Uganda!

Liefs,
Eline

ps. Mocht je de zorgboerderij toch nog op een of andere manier willen ondersteunen, contact mij gerust. Alle hulp is nog steeds van harte welkom/nodig.