Placentas - verbazing en nieuwe kids

 


Goedemorgen Nederland,


Iedereen die niet is weggewaaid afgelopen week, welkom vanuit Uganda. Als je nog ergens zweeft, kom gerust even aanwaaien hier! 


Het schrijven van mijn blog wordt steeds aangenamer. Dit keer vanuit mijn hangmat, met, jawel, Nederlandse radio. Mijn nieuwe uitvinding deze week, gevonden in de appstore en nu dus de gehele dag nederlandse radio om me heen. Ook erg fijn om te weten dat de files rondom Gorinchem nog steeds bestaan en wat nederlands nieuws horen. GRAPPIG. 


Na dat ik 2 weken geleden mijn blog had geupload was ik nog even naar Shepherd zijn familie geweest want ze hadden, ja je gelooft het niet, een kleine familie vergadering over kerst 2018. Achja, je kan er maar optijd bij zijn. Na 3 kilo stof te hebben ingeademd was ik rond 8 uur thuis, lekker rustig gedouched en zat ik even te skypen met een vriendin. Want ook dat doe ik graag op zondag. Halverwege hoor ik een enorm gegil vanuit de varkensstal... Yes, eindelijk... de bevalling was gestart. In mn nachtoutfit en nog wel even snel mn laarzen aangetrokken rende ik naar de stal. Inmiddels waren er al 4 superschattige kleine biggetjes. Mama pig had een handige bevallingspositie uitgekozen en was met HET gat op zo'n 15 cm van de stenen muur gaan liggen. Elke baby die eruit kwam moest direct tussen mama en muur vandaan worden gehaald. Daarna moeten alle biggetjes natuurlijk gelijk biest drinken, dus ik heb nog nooit zoveel squads gedaan in een nacht. De biggetjes bleven eruit rollen en ik was helemaal verbaasd. Na 11 kwam er iets anders uit en mijn hersenen waren dusdanig wakker dat ik bedacht dat dit de placenta moest zijn. En ergens bij biologie had ik geleerd dat dat na de bevalling komt. Tevreden keek ik toe, mijn kleinkinderen allemaal lekker aan het drinken, moeder wat uit aan het hijgen en ik mn handen en dergelijke een beetje schoonmaken. Waarrempel kwamen er daarna nog 5 babys. Wist ik veel dat een varken 2 placentas heeft haha. Ik snapte er geen klap van en de biggetjes bleven komen. Na de 16e kwam er weer een soort kwal achtige smurry uit en toen was het echt klaar. ONGELOOFLIJK. Ons moeder varkens is erg groot en de biggetjes waren bijzonder klein en sommige best wel zwak. Daarom hebben we de hele nacht gewaakt om te zorgen dat ze er niet op 1 zou gaan staan of liggen. Na 2 uur slaap begon de dag weer... de kinderen waren allemaal helemaal verliefd en we waren druk bezig met een apart hokje te maken voor de biggetjes wat warm en veilig genoeg was. Toen rond 11 uur sochtends alles in orde was, gaf ik iedereen taken en probeerde mezelf even voor 2 uur vrij te maken. Toen ik net klaar hiermee was en even een power slaapje wilde doen begon onze geit aan zijn bevalling. 

SUPER lief! De geit vind zn placenta lekker, maar dit schijnt niet goed te zijn voor de melk. Dus moest er iemand bijblijven om de placenta weg te halen, aangezien ik zo gaar als boter was en dit een kwestie van zitten en wachten was, besloot ik het zelf maar te doen. Na 2 uur kwam dat ding er ook eindelijk uitrollen. Al was het eigenlijk best chill om in het land te zitten en naar de prachtige schepping te kijken. 


De biggetjes waren met teveel om allemaal tegelijk te kunnen drinken. Dus we maakte 3 teams die we elke 3 uur 20 minuten bij de moeder zetten. Overdag was dit niet zon probleem, maar snachts zijn mijn werkers vrij en kwam het vrijwel op mij alleen aan. Hierdoor sliep ik die week vrij weinig, kreeg ik nog meer respect voor moeders en wist ik zeker dat het voorlopig nog niet mijn tijd is om een baby op de wereld te zetten. Goeiendag, wat een werk. Al kon ik dan overdag wel weer uren tussen de biggetjes zitten, want mens wat waren ze schattig. Inmiddels zijn ze al weer 2x zo groot, zijn er een aantal (3) doodgegaan, wat normaal schijnt te zijn als er zoveel geboren worden, maar toch jammer. De geitjes huppelen vrolijk rond en iedereen geniet van het nieuwe leven. Echt een positieve boost. Het is lente :)


Na al deze gekke dagen van kerst kwamen de kinderen weer terug van hun vakantie. Wat erg fijn was. Ook altijd een beetje chaotisch want de kinderen druppelen echt binnen. Die week starrte we met 5 en aan het einde van de week was bijna iedereen weer paraat. Iedereen behalve Ogutu, wat een beetje vreemd is want normaal is Ogutu de eerste en de trouwste zorgboerderij kandidaat. Ik maakte me een beetje zorgen dus ging even langs zn huis om te kijken hoe het met hem ging. Daar hoorde ik iets waar mn mond van open viel... maar eerst wat informatie. 


Ogutu is een jongen van ongeveer 16 jaar denk ik. Hij praat niet, kan wel geluiden maken (kreten) maar maakt zichzelf verstaanbaar met gebaren. Ogutu is erg arm, ziet er altijd erg grappig uit qua kleding en is een verzamelaar. Als hij eten langs de weg vind, stopt hij dit in zn zak en eet het een paar dagen later op. Of hij vind een kapot fluitje en loopt ruim 3 weken met dat fluitje in zn mond. Kortop heerlijke gozer die enorm hard kan werken. 


Zijn moeder vertelde mij dat Ogutu in de vakantie voor andere mensen hun koeien had gezorgd. Deze maakte hij schoon, zocht naar gras en gaf ze eten. Hiermee verdiende hij zelfs wat geld. Wat natuurlijk geweldig is, dit is precies wat we willen bereiken met de zorgboerderij... dat deze kinderen gezien worden als waardevol en later hun eigen baantje kunnen vinden. Het nadeel van Ogutu die geld verdiende was dat hij niet meet luisterde naar zijn moeder. Hij dacht nu wel voor zichzelf te kunnen zorgen, kocht zijn eigen eten en sliep soms zelfs niet thuis. Dit maakte zijn moeder niet heel blij. 

Ik ben/was super trots op Ogutu en hoop dat we snel de balans kunnen vinden en hem kunnen leren om beter met zijn geld om te kunnen gaan en dan kan dit wel eens de eerste zijn die ons niet meer 'nodig' heeft. HOE PRACHTIG IS DAT?!


Deze week maandag begon ons volgende avontuur. Al een aantal maanden geleden werd ik benaderd door Emily. Zij is van Engeland en heeft ongeveer 40 minuten bij ons vandaan een weeshuis voor gehandicapte kinderen. Ook zij hebben een soort van school voor deze kinderen maar ook een groot deel van deze kinderen valt buiten de boot. Ze wilde weten of er een samenwerking tussen ons mogelijk was. Achter de schermen hebben we hieraan gewerkt en in January zouden we dit gaan proberen. 4 dagen per week zouden ze 5 kinderen sturen met 1 juf en een chaffeur. Hierna evalueren of de kinderen geschikt zijn en of het goed loopt met 'mijn' kinderen en of er natuurlijk genoeg te doen is om iedereen bezig te houden. Natuurlijk was dit best spannend voor iedereen...


Maandag kwamen ze aan en verbazing waar daar weer. Mijn kids rende op de nieuwe 5 af, knuffelde ze, zeiden; jullie zijn welkom! Zo schattig. Ze pakte elkaar bij de hand en lieten vol trots alles zien op de boerderij. De eerste vriendschappen werden gesloten in de eerste 5 minuten en ze waren laaiend enthousiast. 3 van de 5 rolde direct in het werkt. Super druk waren ze bezig en mijn kids waren enorm trots om alles voor te mogen doen. Dit was weer een van die momenten dat ik stilval en gewoon genietend toe kijk. De andere 2 hadden wat meer aandacht nodig, maar als ik dan terug denk aan hoe ik begonnen ben, is dat appeltje eitje. Verwacht niet teveel. Geef ze iets in hun handen, doe het voor en het komt vanzelf. Grappig ook om te zien hoe de begeleiders van de kids verbaasd waren over hoe snel sommige de dingen oppakte of zeiden; nee dat kan zack niet.. Maar Zack na 2 uur het tegendeel bewees. HEERLIJK. ik hou dr van. 


Na de break in de ochtend gingen we in de tuin werken, waar we onkruid moesten wiedden. Iedereen een hoe in hun handen en kijken hoe dat gaat. De andere kinderen hadden geen flauw idee en het was een mooi gezicht. Kalisha en Anna stonden toe te kijken en gniffelde samen... Daarna pakte kalisha een maissteel en ging als een echte dictator al zwaaiend met de steel laten zien wat ze nu moesten verwijderen. 


Echt zo leuk om te zien hoe ze na 2 dagen allemaal nu goed onkruid kunnen wieden. De een wat sneller dan de ander maar het gaat wel. Ik realiseer me ook extra deze week hoeveel mijn kinderen hebben geleerd en vooruit zijn gegaan. 


We hadden maïs geoogst en na een paar dagen drogen in de zon moet al de maïs van de kolf gehaald worden. Dit is een behoorlijk werk, maar met elkaar altijd best gezellig en relaxt. De eerste dag deden Zack en Fiona niets. Ze snapte er duidelijk niets van. Dit tot frustratie van hun begeleiders die zeiden; ja nee dit kunnen ze niet. Laat ze maar wat anders doen. Ik heb dit al vaker meegemaakt en heb ze gewoon lekker aan de tafel laten zitten. Dag 2 hebben ze allebei gelopen. Fiona heeft in totaal misschien 20stukjes  maïs van de kolf gepelt, maar het komt vanzelf. Zack heeft zelfstandig 2 hele kolven gedaan. Dat is toch verschrikkelijk tof. 


De 5 nieuwe kinderen hebben een enorm positieve invloed op de groep. Waardoor dit komt weet ik niet precies. Misschien wel omdat we nu met meer zijn (15) en dat er minder negatieve aandacht wordt besteed aan negatief gedrag.. i dont know. Maar wat ik wel weet is dat deze week enorm gezellig was en ik niet kan wachten om de rest van de ontwikkelingen te gaan zien. 


De nieuwsjaarsreceptie in Kampala (hoofdstad) bij de nederlandse ambassade was erg gezellig. Het liep nog bijna in de soep, want Shepherd is namelijk totaal tegenovergesteld van mij erg netjes en strijkt altijd al zijn kleding. Aangekomen in kampala was er geen stroom en kon hij dus niet strijken. Hij was helemaal chagrijnig want hoe kun je met een ongestreken overhemd naar de ambassade van je vriendin gaan... haha. Gelukkig kon ik hem erover heen kletsen en hebben we enorm genoten van alle Nederlanders om ons heen, bitterballen en lekkere drankjes! Op naar koningsdag. 


Voor de komende 2 weken staat er volgens mij weinig bijzonders op het programma. Behalve dat we deze week de planning gaan maken voor het nieuwe seizoen. Dus waar we wat gaan planten. Hier zullen we op gaan voorbereiden. En, even tellen... nee over iets meer dan 2 weken komt Bojoura. Een vriendin met haar vriend...! Super leuk, even ouderwetse gezelligheid in huis en hen mijn leventje hier laten zien. Iets waar ik erg naar uit kijk! 


Voor nu, allemaal weer een hele lieve groet en tot snel! 


Eline


Ps. Mijn nederlandse nummer (whatsapp) is niet meer in werking. Stuur me even een berichtje via facebook oid en dan stuur ik je mijn nieuwe nummer. 


Ps.2. Als er dingen zijn die je leuk vind om te weten over een bepaald onderwerp, laat het weten in de reacties en dan zal ik hier over 2 weken proberen wat over op te schrijven.