Nieuwe schoenen, nieuwe plantjes en een nieuwe lad

Dag lieve mensen,

 

Hier ben ik weer, fris en fruitig. Allereerst bedankt voor alle enorm lieve reacties die na de afgelopen blog heb gekregen. Hartverwarmend <3 en ik had me erg sterk voorgenomen dat dit 2 goede weken zouden worden, en dat is best goed gelukt. Mede mogelijk gemaakt door:

Maandag ben ik wederom oma geworden! 5 hele kleine en lieve kalkoentjes. Wat erg fijn is omdat kalkoenen in Uganda veel geld op kunnen leveren en ze zijn natuurlijk erg schattig. Nu is er nog wel 1 dingetje; dat kalkoenen erg vatbaar zijn voor van alles en nog wat. Dus je hebt veel zorgen eraan en veel werk. Elke avond moeten we steenkolen aansteken om ze warm te houden in de nacht, want ja, Afrika is niet altijd warm en zeker het verschil van overdags en snachts kan best groot worden. Tot nu toe is er nog maar 1 doodgegaan in 2 weken, dus ik denk dat we de goede kant op gaan.

Met de kinderen gaat het erg goed! Dat is een heerlijk fijn iets. Even voor de mensen die het af en toe misschien vergeten. Dagelijks komen er gemiddeld rond de 10 kinderen naar de boerderij. In totaal zijn we met 13, maar sommige kinderen hebben hun eigen programma en komen niet heel gestructureerd. Deze kinderen hebben allemaal een verstandelijke en sommige ook lichamelijke handicap. Ze wonen bij hun ouders/oma/tantes en lopen  naar ons toe. Wij zorgen voor ontbijt, lunch en een leuke en leerzame dagbesteding. Soms zijn er dingen die de kinderen hebben of juist niet hebben die best naar zijn. Maar ik moet soms onthouden dat dit Afrika is en niet alles volgens onze nederlandse standaart is. Zo hebben niet alle kinderen een matras om op te slapen, schoenen of goede kleding. Ze hebben niet allemaal geld voor uiterlijke verzorging of een waterdicht dak boven hun hoofd. Je kunt je daar erg verdrietig om maken en natuurlijk wil ik het ‘beste’ voor hen.. Maar wat ik zie als beste is het soms ook niet helemaal. Ik ben hier voor de dagbesteding/boerderij en kan helaas niet alles aanpakken. Maar goed, intro.. Klaar. Ogutu een van mijn jongens had al een hele poos geen schoenen, wat helemaal niet gek is hier, maar wel een beetje zielig omdat hij elke dag ruim een uur loopt om naar de boerderij te komen. Dinsdag om half 8 stond Ogutu, die niet praat, al schreeuwend voor mijn deur, duidelijk wilde hij iets laten zien of zeggen. Trots als een pauw stond hij daar. Een jongen van 14, met vrouwen sandalen met een kleine sleehak.  Zo blij! Ongelooflijk. De sandalen moesten op de hoogste plank van de schuur worden weggezet, zodat niemand eraan kon zitten, werden zorgvuldig voor en na gebruik schoongemaakt en Ogutu loopt vol trots naar huis. Nou dan smelt je toch?

Productiviteit is niet het meest geschikte woord voor Uganda, mijn boerderij of de kinderen. Dingen die normaal in 1 minuut heel netjes gedaan kunnen worden, duren bij ons soms wel een uur, met 3 kinderen en het is 1 grote bende. Maar soms merk ik dat ik echt niets geef om productiviteit als ik zie hoe blij/gelukkig de kinderen zijn met wat ze doen. Kalisha zijn lievelingswerk is om het konijnenhok schoon te maken. Als hij dan alles netjes bij elkaar heeft geveegd en vervolgens alles met zijn handen ipv met de schep in de kruiwagen gooit, waarbij de helft er weer naast de kruiwagen valt, maar hij zingt, lacht en heeft plezier met zichzelf. Dan maak het toch allemaal niets meer uit! Dat is netzoals dat we soms gewoon een uur met elkaar zitten, knuffelen, lachen en niets doen.

We zijn volop bezig om het land voor te bereiden voor het nieuwe seizoen, als de regen weer komt. We maken plannen, waar wat te zaaien. Drogen de zaden, maken het land klaar, maken nurserybedden (dit zijn bedden waar je de zaadjes zaait tot ze kleine plantjes zijn en ze vanaf daar overzet naar de grote tuin. Met al deze werkjes kunnen de kinderen goed helpen en ze vinden het ook allemaal leuk. De brocollie die ze in mei hebben gezaaid en al die tijd voor hebben gezorgd komt uit, de brocolli zelf begint echt te groeien en dit is natuurlijk geweldig.

Vorig weekend, hadden we oh zo leuk een high tea met 4 nederlandse vrouwen uit Uganda en 1 Amerikaan. Allemaal zelf hapjes e.d. gemaakt Gevulde eieren, zelfgemaakte bitterballen en alles was present. Heel gezellig om zulke dingen te kunnen doen en ook af en toe leuke dingen met andere vrouwen te doen en ervaringen e.d. uit te wisselen!

Afgelopen maandag was erg leuk. De rode kolen zijn klaar en zijn super groot. Ik was druk bezig om deze te verkopen via facebook en winkels hier in de buurt en samen met alle kinderen hebben we de koe gewassen. Weet niet of boeren in Nederland dit ook doen, maar onze koe is zo gruwelijk lief dat dit gewoon kan. Het is een stier en nu ongeveer een jaar oud. Iedereen is gek van hem en ik heb elke dag 10 minuten dat ik even met hem kroel. Hoorde zelfs dat je in Nederland kan koeknuffelen tegen betaling haha. Grappige wereld, maar goed. We hadden dus een hele drukke en gezellige dag en toen kwamer een pakketje uit nederland! Helemaal vol met lekkere chocolade, stroopwafels, cashewnoten enzovoort. Ik maakte het open met de kinderen en deelde de stoopwafels uit, wat een feest. Dankuwel mam!

Donderdag werden we verblijd met de terugkomst van Sjafique. Een jongetje die verstandelijk helemaal goed is, maar door zijn bloedziekte erg moe en zwak is. Hierdoor kan hij niet naar een normale school. Ik had hem nog nooit gezien,want hij was al ruim 2 jaar niet meer geweest en ineens was hij daar. Een erg lieve jongen, en alle kinderen waren blij om hem weer te zien!

Nu het soms niet regent geven we de de hele tuin water, vroeger deden we dit gewoon oldschool met gieters, wat echt vreselijk veel tijd kostte. Tegenwoordig hebben we een enorme lange slang die we aan de waterpomp kunnen koppelen en dan 1 iemand pompt en met de rest van alle kinderen houden we de slang beet en wateren we de hele tuin. Het is een gezellig werkje, wat niet zwaar is en het is dan wel weer erg productief. Want ja onze plantjes moeten water!

Merci had een pakketje gekregen van haar sponsor en samen met mij wilde ze een briefje schrijven om haar sponsor te bedanken. Ze maakte samen met alle andere kinderen een mooie tekening en daarna moest ik dingen erop schrijven. Ze wilde een pop, een auto, een man met een taxibus en ga zo maar door. Ik uitgelegd dat het niet netjes is om dingen te vragen.. Want je moet dankbaar zijn met alles wat je krijgt. Dus misschien was het leuker om iets naar deze mensen te schrijven. Maar dat was toch nog wel lastig dan gedacht. Ik stelde haar vragen of gaf hints en zo kwamen we op een verhaaltje voor de sponsor. Toen zei ik; misschien is het leuk om te vertellen wat je later wil worden, of wat je echt heel graag wil. Antwoord van Merci: Ik wil naar Engeland en huishoudster worden. Hahaha soms heeft merci van die hilarische dingen. Zo wil ze heel graag trouwen (12 jaar). Met een man die in een matatu (taxibusje) rijdt.  Suzan had al gezegd dat Merci’s heel speciaal zijn en daardoor niet kunnen trouwen, maar dat gaat er nog niet echt in. Dagelijks komt ze me vol blijdschap vertellen dat ze zeker weet dat het gaat gebeuren.

Oh even tussendoor, ik heb genoten van alle Vakantiebijbelweek verhalen, fotos en dergelijke! Fijn dat jullie zon mooie week met elkaar hebben gehad! Ene Anita, goed bezig met alle taarten... Ja weten jullie dat?Anita van Zoelen is hoofd bakactie van hervormde gemeente Kinderdijk – Middelweg en deze periode is de bakactie voor de zorgboerderij. Dus heb je wat te vieren of gewoon gruwelijke trek in taart, bestel een taart bij Anita of via de website en je steunt hiermee de zorgboerderij.

Oke dan ga ik nu deze blog afsluiten met de klapper van deze 2 weken. Ik ben nog steeds bezig met het inrichten van mijn huisje, stukje bij beetje. En nu had ik bedacht dat het wel erg leuk zou zijn om een decoratieladder in mijn woonkamer te hebben. Gewoon een houte ladder waar je dan dingetjes/frutseltjes op en aan kan doen. Dus ik een mooi plaatje gezocht met afmetingen en dit overgetekend en naar een lokale timmerman gegaan. Uitgelegd, blaadje gegeven en de volgende dag kon ik het ophalen. Ik had hem gevraagd om grof hout te gebruiken.. De volgende dag kwam ik helemaal blij mijn ladder ophalen, teminste dat dacht ik. Had deze meneer een boekenkast gemaakt.. Het leek compleet niet op een ladder.. het was gewoon een vakkenkast. Arme man, ik weet niet waar het mis ging, maar ik moest er wel erg om lachen eigenlijk. Nogmaals uitgelegd en nu gaan we maar zien hoe het af gaat lopen.

Nou dat was hem weer, ik wens iedereen die weer moet gaan werken, heel veel werk plezier. Alle kinderen veel succes weer op school en een hele lieve groet,

Eline