Afrikaanse Euthanasie, straf en een kalkoen-aanval

Hello!

Daar ben ik weer, en ik ben alweer bijna 5 maanden hier, onvoorstelbaar. Binnen een maand komen mijn ouders, gaan we op safari en moet ik alweer afscheid nemen. Dit idee spookt vaak door mijn hoofd, natuurlijk zijn er heel veel leuke dingen aan teruggaan naar nederland. Ik heb veel van jullie echt gemist en sommige dingetjes in nederland ook, maar hier weggaan is toch ook wel erg jammer. Heb t zo onwijs naar mijn zin hiero.




Maargoed, mijn week. Zondag was de verjaardag van Opio, misschien wel de vrolijkse jongen van Home Sweet Home. 16 jaar werd hij. We zette de tafel buiten, plukte mooie bloemetjes, pakte alle kado’s en hophop zingen maar. Opio genoot, van de aandacht, alle mooie kados en de gezelligheid. We bleven na de verjaardag nog lekker even buiten zitten, ik deed de afwas, wat ook al steeds zuiniger gaat. Met steeds zuiniger bedoel ik, steeds minder water nodig voor een steeds grotere afwas. ’s Avonds aten we varken, een heus feest. Want zovaak gebeurt het niet dat we vlees eten.. Iedereen genoot & voldaan konden we gaan slapen.




Maandag begon mijn dag met home school. Devin en ik lazen een boekje over wolken. Daarna besloten we om samen wolken te gaan kijken, en zien wat voor figuren we in de wolken konden vinden. Terwijl ik buiten zat kwamen de boederij kids overstuur naar me toe, er was alweer een konijn dood en een ander konijn was dood aan het gaan. Sinds zaterdag gingen er elke dag 2 of meer konijnen dood, leek wel op een virus. Ik ging even kijken en daar lag het konijntje, heel zielig te kramperen. John de dierendokter kon er niets aan doen, maar wilde het niet doodde, want ja dit is de natuur. Ik vond het zo zielig dat ik besloot er maar een einde te maken. Afrikaanse euthanasie... Konijntje opgepakt, buiten de boederij en buiten het zicht van de kindjes en paar keer flink hard een baksteen op zijn hoofd gegooid. Wat een rotwerk, had niet verwacht dat ik dat zo vervelend zou vinden om te doen. Dusja, mijn eerste moord in afrika is ook gepleegd...




Maandag middag weer gezellig met Suzan op stap. We kochten schoenen voor de kids en wandelde en kletsten. Ook checkte we even de post.. En daar werd Eline heel blij van, wat een post  Geweldig! Veel verjaardagskaarten van mensen uit de kerk en nog andere kaarten. Sommige van half maart, moet je nagaan hoe lang de post erover heeft gedaan. In iedergeval bedankt mensen!  Ik heb ervan genoten.




Dinsdag was het farmdag! Officieel was het vakantie, maar de meeste kinderen waren gewoon gekomen, leuk teken. Het was een gezellige dag, ’s middags gingen we met de auto voer kopen. Altijd weer een feest, onderweg kochten we een ijsje.. wat een gezelligheid.




Nadat de kinderen wegwaren mixte ik samen met Suzan, John en Vincent het voer. Je kunt hier gewoon het neutrale voer kopen en dan doen we er zelf vitaminen, vis enzovoort doorheen mixen, is goedkoper en beter voor de dieren. Wel leuk dat je dan altijd compleet onder het voer zit. Daarna injecteerde we alle konijnen ivm met dat gekke, ik ga zomaar dood virus. En dat heeft geholpen, want de hele week geen konijn meer dood gegaan!




Woensdag een heerlijke dag gehad, rustig ontbeten in de stad, daarna naar een prachtig plekje aan de Nijl gegaan en heerlijk gerelaxt! Zulke momenten heb je ook echt nodig, even weg van alle kids en lekker tijd voor jezelf. Er zijn heel veel voordelen van leven op de compound van je werk, maar echt momenten voor jezelf pakken is wel lastig.




Donderdag begon de dag met regen, veel regen. We besloten om even lekker met de kinderen uit de kinderbijbel te lezen. Het was echt gezellig. Daarna werkte we gezellig samen, dat kon nu er niet zoveel kinderen waren. We misten Kalole en Ben wel echt deze week, dit zijn de grootste en sterkte mannen die bij ons werken, en nu moesten wij veel meer water dragen dan normaal, dus daar wordt je best wel moe van. Daarna liepen we met alle kinderen naar auntie Irene haar huis, om konijnenvoer te plukken en haar biggetjes te injecteren. Onderweg woont zo’n beetje de halve populatie van Aflatoun dus ongeveer 200 x hello auntie Eline gehoord. Undercover hier lopen lukt helaas niet meer. Toen we terug kwamen op de boederij stonden daar allemaal hele lekkere flesjes soda op ons te wachten, kadotje van Papa. Dankuwel! De kinderen genieten altijd van zulke momentjes, want ja dat krijgen ze thuis nooit.. Je ziet dan ook dat de kinderen het bewaren, niet gelijk opdrinken. Alleen dat was niet zo handig, want echt werken met een flesje soda in je handen gaat niet. Dus besloot ik alle flesjes in te nemen en die mee te geven als ze naar huis gingen. Kalisha, mijn grote vriend, een schatje en een boef, had ik vandaag al 100 x moeten waarschuwen.. Stenen naar de kippen gooien, een kilo voer op een nestje met eieren gooien, konijnen laten vliegen en ga zo maar door.. Erg rebels, maar ook erg belangrijk dat hij weet dat dit niet kan.. We moeten voorzichtig omgaan met de dieren, als hij dat niet kan kan hij niet op de boerderij werken. Naja, ik had hem dus al 100x gewaarschuwd en een kip die hij tegen het dak aangooide nadat hij hem gevangen had was de druppel. Maarja ga nu maar eens heel duidelijk zijn tegen een klein, schattig jongetje met down.. Dus besloot ik hem naar huis te sturen, het was toch al bijna tijd om te gaan. Kalisha had hier niet zon zin in en bleef lekker zitten... Ik hem buiten gezet, maar toen kwam meneer terug, voor zijn Soda. Ja, dat was ik even vergeten. Maarja als ik hem nu zijn soda zou geven zou hij fluitend naar huis gaan en zou hij niets hebben geleerd van dit hele gebeuren... Dus hem vertelt dat hij zijn Soda morgenochtend op kon halen bij mijn huis...Dit vond Kalisha een slecht idee en probeerde dus op alle mogelijke manieren de soda uit mijn zak te stelen. Ik heb hem compleet genegeerd, soda in mijn huis gezet en lekker thee gaan dinken met de andere kinderen. Kalisha stond bij mijn raam, heel triest naar zijn flesje te kijken.. Toen ik anderhalf uur later terugkwam, lag kalisha voor mijn raam te slapen... hahahaha. Wakker gemaakt en naar huis gestuurd..




’s avonds en de nacht was ik de babysitter van Suzan en Zenon, ze gingen een nachtje weg. De kids luisterde heel goed, maar in de nacht begon ik toch weer even te twijffelen of kinderen echt wel zo leuk zijn. 02.00 kind 1, buikpijn – wilde water. Kind 2, was wakker geworden wilde ook water. Oke, prima. Nadat ze wat water hadden gedronken, sliepen de kids als roosjes, maar voor auntie Eline duurde het zo’n anderhalf uur voor dat ik weer sliep. 05.00, kind 3 vast met zijn voet tussen de spijltjes van zijn bed.. en om 06.30 alle kinderen wakker door de enorme harde regenbui. AAAAAAAH.




Nadat ik min energie had gevonden, vertrok ik naar de boederij. Kalisha was mijn belofte niet vergeten en nadat hij zijn soda had gekregen, was hij de rest van de dag echt het liefste en hardwekende kind wat ik ooit had gezien ;) Het was weer een gezellige dag, maar uiteraard moest er weer wat geks gebeuren, want ja, geen dag op de boederij zonder gekke belevenissen. Auntie Eline ging in het kalkoenen, kippen en eenden hok om de drinkers te verschonen. Terwijl ik daar aankwan, had de mannelijke kalkoen bedacht dat het wel grappig wat om mij aan te vallen en vloog ineens aan mijn been... Ik gillen natuurlijk, alle kinderen op de grond van het lachen.. Ik weet niet wat ik verkeerd had gedaan maar de kalkoen bleef maar om mij heen lopen en kijken wanneer hij mij opnieuw aan kon vallen. Gelukkig kwam Ogutu, die nergens bang voor is en heeft me als een echte heer beschermd. Ik was zo moe, rond 14.00 de kids naar huis gestuurd. Lekker weekend vieren. Vrijdagmiddag gezellig thee gedronken buiten en ’s avonds heel vroeg gaan slapen!!




Zaterdagochtend regende het alweer, er waren heel weinig kinderen voor aflatoun, want ja, van regen wordt je ziek is hier het idee. Eerst speelde we theater. De kinderen moesten van hun lichamen een auto, vliegtuig,huis enzovoort maken. Grappig om te zien. Daarna sproken we over famile/mensen die belangrijk voor je zijn.. wat je voor deze mensen kan doen om te laten zien hoeveel je ze waardeerd en wat ze voor jou doen wat ze bijzonder maakt. De antwoorden zijn altijd heel schattig, en soms ook ontroerend. Wat kan je voor je moeder doen om te laten zien dat je van haar houdt? Antwoord: Water halen, de grond ploegen enzovoort. En wat was het beste wat iemand ooit voor je heeft gedaan? Antwoord: Mijn broer had een keer een kip geslacht en we aten kip. Best wel zielig, een meisje van 8 dat maar 1 x in haar leven kip heeft gegeten, maar hier haar broer wel eeuwig dankbaar voor is. Kunnen wij wel weer wat van leren. Daarna maakte we van hout, bloemen en allerlei ander spul een fotoframe en maakte we van alle families een foto. Deze gaan we uitprinten en dan volgende week een bedankje maken voor de ouders en verzorgers met een foto erbij.




Smiddags heb ik alle tomatenplanten opgebonden. De tomaten beginnen nu te groeien en als ze op de grond hangen gaan ze rotten, dus alles op stokken omhoog gebonden. Ik snap nu eindelijk waarom mensen in de tuin werken zo leuk vinden, het was best relaxed. Groene vingers, 4 uur laten en een gebroken rug verder lekker gedouched en niets meer gedaan... Ik was er klaar mee voor deze leuke & vermoeiende week.




Vanmiddag (zondag) is de officiele opening van mijn/ons basketbalcourt. We hebben mensen uit de kerk en vrienden enzo uitgenodigd en gaan de eerste officiele games spelen. Ik kan niet wachten! Zal jullie volgende week alles vertellen.




Een goede week allemaal,




Dikke knuffel!