Groepsreis

Goedemiddag lieve Nederlanders :)

Sorry dat jullie 1 week langer hebben moeten wachten op mijn blog. Het was vorige week allemaal net even te druk, dus vandaar hebben jullie vandaag 3 weken aan verhalen te goed.

Het was eindelijk zo ver, 2 weken geleden op een vrijdagavond. Na een hele hoop geplan, gepraat en voorbereidingen kwam de groep van 13 mensen uit Nieuw-Lekkerland. Grotendeels familie, vrienden van de familie en kennissen. Super leuk! Alles was helemaal klaar, een groot gebouw op het HSH terrein werd omgebouwd als guesthouse, draaiboek gemaakt en taxi’s besteld.
Rond half 10 vertrokken Shepherd en ik vanaf huis. Om 10 uur zou een grote bus ons ophalen en dan naar het vliegveld. Na 3 kwartier te hebben gewacht bleek de bus nog ongeveer 2 uur ver te zijn. Dit zou ons in ernstige tijdnood brengen, dus midden in de nacht werd er geprobeerd een andere bus te regelen. Ging gelukkig goed, zoals meestal alles hier, maar toch wat extra stressjes. Uiteindelijk waren we met elkaar onderweg naar het vliegveld en niet veel later waren ze daar. 13 mensen; 26 koffers, 13 handbagage tasjes en een hele hoop zin in hun avontuur. Het was even passen en meten om alles in de bus te krijgen, maar uiteindelijk lukte ook dat.

Zaterdag was om even uit te rusten en te aarden, voor zover dat kan in 1 dag ;) Zaterdag was ook gelijk de dag waarop we ons realiseren dat we zo weinig zelf in de hand hebben. Terwijl iedereen zich klaar stond te maken voor de rondleiding brak de hemel open. ENORM veel regen.. voor een uur of 2. Tja, dan ga je niet naar buiten voor een rondleiding… Na even te hebben gewacht, binnen te hebben gekletst, ging de stroom eraf. Welkom jongens! Na een poosje hebben we al glibberend de rondleiding kunnen doen, afgesloten met een ugandees buffet. Leuk om al het enthousiasme van iedereen te voelen. Iedereen keek ernaar uit.

Zondag was weer een dag van eerste keren. Eerste keer kerk, eerste keer in een lokaal taxibusje, eerste keer met z’n alle op de boda (motortaxi) en zwemmen aan de Nijl. Iedereen keek zijn ogen uit, aapjes in het wild, de brute schoonheid van de rivier en het was echt weer genieten. Savonds hadden we met elkaar een fijne bijbelstudie en daarna ging iedereen vroeg slapen.

Maandag was het beginnen aan het echte werk. De groep werd in 2 groepen verdeeld. Een bouwgroep en een verfgroep. De bouwgroep begon met slopen, en dit konden ze wel… ze leken wel monsters. hahaha. Het konijnenverblijf was in anderhalf uur WEG. Daarna konden ze al het oude hout verzamelen en scheiden, wat er weg kon, wat er nog voor brandhout kon gebruikt worden en wat er kon worden hergebruikt voor het nieuwe hok.
De verfgroep daarin tegen begon wat rustiger, met het bestellen van de verf moesten ze eventjes wachten en Shepherd nam ze mee koffie drinken. Vervolgens kwamen ze op de weg terug vast te zitten in de modder met het busje. De mensen op de boerderij keken toe hoe de anderen daar in de modder stonden te tobben. Erg grappig.
Ook waren maandag & dinsdag dagen om kennis te maken met de kinderen, het project en hoe de dingetjes een beetje gaan hier.
Woensdag was een enorme feestdag. De kinderen van het weeshuis & de zorgboerderij houden allemaal erg van zwemmen, maar dit is bijna onmogelijk normaal. 15 kinderen met een handicap in een zwembad vraagt om heel veel handen. Wat waren we blij dat we nu allemaal extra handen hadden. Met elkaar in 3 bussen en hop naar het zwembad. Alle jongeren hadden 1 eigen kind die ze hielpen met omkleden, zwemmen en alles wat erbij hoort. En wat was het een feest. Tussendoor allemaal een frisdrank en als afsluiting kregen alle kinderen nog een pet. Echt dikke pret.
Ik bracht iedereen weer naar huis en de groep bleef nog in het zwembad om de dag af te sluiten met een boottocht over de Nijl. Ook zijn we naar het begin van de Nijl geweest, het plekje waar de Nijl ontspringt vanuit Lake Victoria.

Donderdag en vrijdag werd er kei hard gewerkt. Heel het weeshuis werd geverfd, alle 4 de toegangspoorten kregen een make over, er werd volop gebouwd aan een nieuw konijnenhok, geitenverblijf en een prachtig hek rondom het geitenhok. Echt bizar hoe hard er gewerkt werd en hoeveel werk we in korte tijd met elkaar konden doen. En wat dan ook nog eens super fijn was is dat de sfeer echt mega goed was. Iedereen genoot, op zijn of haar eigen manier, niemand viel buiten de groep en we hadden zoveel lol met elkaar, maar ook hele mooie gesprekken over de verschillen in landen, andere manieren van denken of aanpak.

De jongens hadden een echte Ugandese film gevonden op youtube en vrijdag eind van de middag keken we die in een lokale bioscoop. Enorm grappig en een echte belevenis opnieuw.

Zaterdag vertrokken we bij het opkomen van de zon. Uurtje of 6 om op bezoek te gaan bij de watervallen van Sipi. Een lange (5 uur durende reis), maar zeker de moeite waard. Aangekomen deden we 2 lange wandelingen. Naar de 2 grootste watervallen. We hadden lunch op 1 van de mooiste plekjes in Sipi en kwamen heel laat weer veilig thuis.

Zondag en maandag stonden weer in het teken van afsluiten en afscheid nemen. Laatste puntjes op de 1. Doei zeggen en een hele mooie tijd met elkaar afsluiten. En dat was het echt. Ik denk dat ik het niet beter had kunnen treffen qua groep en gezelligheid. Ze stonden er allemaal ook zo positief en flexibel in. En dat scheelt de helft. Er gaat hier zoveel anders dan je gewend bent, maar als je dit als een avontuur ziet dan maak je er echt iets leuks van voor jezelf. Zo hebben we een aantal keer geen stroom gehad, geen stromend water, waardoor we bij de waterput moesten wassen of ons haar wassen. En ze hebben geproeft van het echte Ugandese leven. Niemand had zich bedacht van te voren dat het zo zou zijn, er zijn toch nog wel veel ideeen over hoe mijn leven hier is, wat eigenlijk niet helemaal klopt. Nu is er een grote groep mensen die dit weet en dit weer kan doorvertellen.

Maandagavond sloten we af met een gezellige avondmaaltijd en daarna reden we weer naar het vliegveld. Ik was moe, maar het was het allemaal waard. Deze 13 prachtige mensen hebben mij en het project zoveel positiefs, liefde en gezelligheid gebracht. En er is zoveel opgeknapt, maar ook door de mooie herinneringen zullen we dit niet snel meer vergeten!



Bedankt voor alles allemaal, iedereen die heeft gesponsord, bedankt en iedereen die aan ons heeft gedacht of voor ons heeft gebeden, bedankt!

Heel veel liefs,
Eline