Avond om te stralen!
Door: Auntie Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
10 Februari 2019 | Oeganda, Jinja
Goeiemorgen Nederland,
Er zijn al weer 2 weken voorbij en het was lekker veelzijdig! Dat is vaak wel het geval. dus we gaan ons best weer doen om er wat moois van te maken.
Ik heb even uitgerekend, maar het heeft hier in Jinja inmiddels al ruim 3 weken niet geregend. De temperaturen lopen hoog op, maar mijn kinderen schijnen hier minder last van te hebben. Het is heerlijk om weer in het normale ritme te zitten. Elke dag vanaf half 8 beginnen ze met het harde werken op het land! Hoe gek het ook voelt zijn we begonnen met planten. Ik weet niet hoe je dit in het nederlands noemt, maar we planten veel van dezelfde groenten op een stukje land en dan na een maand ofzo planten we het uit.
Heerlijk om te zien dat er met de goede zorg na een paar dagen al inimini plantjes opkomen. Je voelt dan altijd een soort euforie over de boerderij gaan. Iedereen komt kijken, raden wat het is. Terwijl de andere helft van de kinderen ruzie maakt over wie er nu aan de buurt is met water geven en pompen. Dit blijft een dingetje trouwens, waterpompen is echt het FAVORIETE werkje van iedereen (behalve van mij). Ik heb het na een jerrycan wel weer gezien.
Dit jaar was er de Night to Shine in Oeganda. Dit is een soort ‘maak je droom waar’ wat er jaarlijks voor gehandicapte kinderen wordt georganiseerd in Nederland. De Tim Tebow foundation organiseert jaarlijks in meer dan 25 landen een avond waarop er alles wordt gedaan om kinderen met een handicap te laten ‘stralen’. En wij waren uitgenodigd! Mega leuk. Ook heel handig, want de afgelopen week kon ik dit gebruiken voor goed gedrag. Ho Ho, alleen mensen die blij zijn en schijnen mogen op het feestje komen. Niet zo boos doen hoor…. wordt vervolgd.
Onze geitenvrouwtjes zijn klaar voor babies. Volgens Merci hadden ze speeksel van achteren ;) Alleen nu was er een ongeluk gebeurt. Onze mannetjes geit was vast komen te zitten en is gestikt. Ongeluk, maar dus waren we genoodzaakt om een nieuwe man te zoeken voor het speeksel van deze vrouwtjes. Ergens in de bergen van Uganda is een gevangenis. Bij deze gevangenis verkopen/houden ze een goed ras geiten. Hier kopen we meestal onze geiten. Alleen nu is de mevrouw die dit beheerd niet zo aardig. Vorige keer had ik ook al niet zo’n prettige ervaring met haar. In Oeganda is het helaas vaak zo dat mensen in hoge posities niet zo aardig zijn, die denken dat ze de hele wereld beheersen, alles kunnen beslissen en iedereen kunnen oplichten. Helaas ben ik dan weer zo’n verschrikkelijk eerlijk mens die daar niet zo goed mee om kan gaan. Maargoed. Lieve mevrouw geit liet ons anderhalf uur in de brandende zon wachten. Om vervolgens in haar pyjama naar buiten te komen en te vertellen dat ze even een dutjes moest doen. Zucht.
Ik koos een mooie grote geit uit & betaalde haar. Uiteraard gaat ook dit met een hoop gepraat, meer/minder/meer/minder en dan heb je een prijs. Ruim 80 euro gaf ik aan deze alleraardigste vrouw. Vervolgens zegt ze; ohja je moet nog sop kopen. Sop kopen? Ja, het is hier normaal dat je een blok zeep koopt voor de gevangenen. Hier werd ik een beetje kwaad van. Een blok zeep is nog geen 50 cent en in mijn wereld kun je dat best missen als ik je net 80 euro heb gegeven voor 1 geit….
Mevrouw geit & ik waren het niet eens en toen begon ze mij te vertellen dat ik hier niet thuis hoorde & ik de oegandese cultuur niet respecteer… Hmmm.GRRRR. Ik de 50 cent maar gegeven en weggereden, met de geit.
Toen ik thuis aankwam was ik behoorlijk verhit van het lange wachten en mijn akkefietje met de mevrouw, dacht ik. Toen Shepherd ‘s avonds kwam zei hij dat ik koorts had. En ja, dat klopte. Volgende dag in het ziekenhuis bleek dat ik Malara & Tyfus had. Wat een pretpakket. Ach, nu voel ik me weer wat beterder maar ik kon wel janken. Ik heb me serieus nog nooit zo ziek gevoeld. Overgeven, koorts, zweten, koud, drama! En dan was er de Night to Shine, waar ik me met de kinderen zo op had verheugd.
De nacht voor de night to shine ben ik de hele nacht wakker geweest.. Maar ik moest gewoon gaan. Ik vertelde mn moeder dat ik liever 3 maanden ziek was dan dat ik mijn kinderen niet kon zien genieten. En het was heerlijk!
Ik had de kinderen een brief meegegeven voor thuis dat ze hun mooiste kleren aan moesten trekken voor het gala. Ogutu kwam met een shirt met een enorme wietplant aan en Kaloli had een broek aan zonder gulp en geen onderbroek.. Oops. Snel werd er het een en ander aan kleren uit de kast getoverd en na een klein makeupje bij de meiden en deo bij de mannen zag iedereen er tiptop uit!
Bij aankomst op het feest werden er nagels gelakt/make-up gedaan/schoenen gepoetst/geschminkt en zo voelde iedereen zich oper mooi!
Daarna kregen alle kinderen een corsage met een roos en werd er een mooie foto gemaakt. Vervolgens was er een rode loper waar ze een voor een op naar binnen liepen onder luid gejuich en geklap door studenten van de school. Wat voelde ze zich sterren & het was zooo mooi om te zien. Geloof me, de tranen stroomde over mn wangen! Zo mooi om ze te zien genieten. Na een heerlijke uitgebreide avondmaaltijd, werd iedereen gekroond tot koning en koningin en werd er volop gedanst. Aan het einde kreeg iedereen wat levensmiddelen mee voor thuis, de foto in een prachtig foto lijstje en nog taart!
En nacht met een goude randje!
BEDANKT TIMTEBOWFOUNDATION. Jullie hebben mijn kinderen zo laten stralen & genieten.
Laten we mooi afsluiten! Tot over 2 weken.
Heel veel liefs,
Eline
ps. Ik voel me beterder worden nu! Malaria mediciatie is klaar. Alleen nog anderhalve week medicijnen voor tyfus.
Er zijn al weer 2 weken voorbij en het was lekker veelzijdig! Dat is vaak wel het geval. dus we gaan ons best weer doen om er wat moois van te maken.
Ik heb even uitgerekend, maar het heeft hier in Jinja inmiddels al ruim 3 weken niet geregend. De temperaturen lopen hoog op, maar mijn kinderen schijnen hier minder last van te hebben. Het is heerlijk om weer in het normale ritme te zitten. Elke dag vanaf half 8 beginnen ze met het harde werken op het land! Hoe gek het ook voelt zijn we begonnen met planten. Ik weet niet hoe je dit in het nederlands noemt, maar we planten veel van dezelfde groenten op een stukje land en dan na een maand ofzo planten we het uit.
Heerlijk om te zien dat er met de goede zorg na een paar dagen al inimini plantjes opkomen. Je voelt dan altijd een soort euforie over de boerderij gaan. Iedereen komt kijken, raden wat het is. Terwijl de andere helft van de kinderen ruzie maakt over wie er nu aan de buurt is met water geven en pompen. Dit blijft een dingetje trouwens, waterpompen is echt het FAVORIETE werkje van iedereen (behalve van mij). Ik heb het na een jerrycan wel weer gezien.
Dit jaar was er de Night to Shine in Oeganda. Dit is een soort ‘maak je droom waar’ wat er jaarlijks voor gehandicapte kinderen wordt georganiseerd in Nederland. De Tim Tebow foundation organiseert jaarlijks in meer dan 25 landen een avond waarop er alles wordt gedaan om kinderen met een handicap te laten ‘stralen’. En wij waren uitgenodigd! Mega leuk. Ook heel handig, want de afgelopen week kon ik dit gebruiken voor goed gedrag. Ho Ho, alleen mensen die blij zijn en schijnen mogen op het feestje komen. Niet zo boos doen hoor…. wordt vervolgd.
Onze geitenvrouwtjes zijn klaar voor babies. Volgens Merci hadden ze speeksel van achteren ;) Alleen nu was er een ongeluk gebeurt. Onze mannetjes geit was vast komen te zitten en is gestikt. Ongeluk, maar dus waren we genoodzaakt om een nieuwe man te zoeken voor het speeksel van deze vrouwtjes. Ergens in de bergen van Uganda is een gevangenis. Bij deze gevangenis verkopen/houden ze een goed ras geiten. Hier kopen we meestal onze geiten. Alleen nu is de mevrouw die dit beheerd niet zo aardig. Vorige keer had ik ook al niet zo’n prettige ervaring met haar. In Oeganda is het helaas vaak zo dat mensen in hoge posities niet zo aardig zijn, die denken dat ze de hele wereld beheersen, alles kunnen beslissen en iedereen kunnen oplichten. Helaas ben ik dan weer zo’n verschrikkelijk eerlijk mens die daar niet zo goed mee om kan gaan. Maargoed. Lieve mevrouw geit liet ons anderhalf uur in de brandende zon wachten. Om vervolgens in haar pyjama naar buiten te komen en te vertellen dat ze even een dutjes moest doen. Zucht.
Ik koos een mooie grote geit uit & betaalde haar. Uiteraard gaat ook dit met een hoop gepraat, meer/minder/meer/minder en dan heb je een prijs. Ruim 80 euro gaf ik aan deze alleraardigste vrouw. Vervolgens zegt ze; ohja je moet nog sop kopen. Sop kopen? Ja, het is hier normaal dat je een blok zeep koopt voor de gevangenen. Hier werd ik een beetje kwaad van. Een blok zeep is nog geen 50 cent en in mijn wereld kun je dat best missen als ik je net 80 euro heb gegeven voor 1 geit….
Mevrouw geit & ik waren het niet eens en toen begon ze mij te vertellen dat ik hier niet thuis hoorde & ik de oegandese cultuur niet respecteer… Hmmm.GRRRR. Ik de 50 cent maar gegeven en weggereden, met de geit.
Toen ik thuis aankwam was ik behoorlijk verhit van het lange wachten en mijn akkefietje met de mevrouw, dacht ik. Toen Shepherd ‘s avonds kwam zei hij dat ik koorts had. En ja, dat klopte. Volgende dag in het ziekenhuis bleek dat ik Malara & Tyfus had. Wat een pretpakket. Ach, nu voel ik me weer wat beterder maar ik kon wel janken. Ik heb me serieus nog nooit zo ziek gevoeld. Overgeven, koorts, zweten, koud, drama! En dan was er de Night to Shine, waar ik me met de kinderen zo op had verheugd.
De nacht voor de night to shine ben ik de hele nacht wakker geweest.. Maar ik moest gewoon gaan. Ik vertelde mn moeder dat ik liever 3 maanden ziek was dan dat ik mijn kinderen niet kon zien genieten. En het was heerlijk!
Ik had de kinderen een brief meegegeven voor thuis dat ze hun mooiste kleren aan moesten trekken voor het gala. Ogutu kwam met een shirt met een enorme wietplant aan en Kaloli had een broek aan zonder gulp en geen onderbroek.. Oops. Snel werd er het een en ander aan kleren uit de kast getoverd en na een klein makeupje bij de meiden en deo bij de mannen zag iedereen er tiptop uit!
Bij aankomst op het feest werden er nagels gelakt/make-up gedaan/schoenen gepoetst/geschminkt en zo voelde iedereen zich oper mooi!
Daarna kregen alle kinderen een corsage met een roos en werd er een mooie foto gemaakt. Vervolgens was er een rode loper waar ze een voor een op naar binnen liepen onder luid gejuich en geklap door studenten van de school. Wat voelde ze zich sterren & het was zooo mooi om te zien. Geloof me, de tranen stroomde over mn wangen! Zo mooi om ze te zien genieten. Na een heerlijke uitgebreide avondmaaltijd, werd iedereen gekroond tot koning en koningin en werd er volop gedanst. Aan het einde kreeg iedereen wat levensmiddelen mee voor thuis, de foto in een prachtig foto lijstje en nog taart!
En nacht met een goude randje!
BEDANKT TIMTEBOWFOUNDATION. Jullie hebben mijn kinderen zo laten stralen & genieten.
Laten we mooi afsluiten! Tot over 2 weken.
Heel veel liefs,
Eline
ps. Ik voel me beterder worden nu! Malaria mediciatie is klaar. Alleen nog anderhalve week medicijnen voor tyfus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
