Halverwege
Door: Auntie Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
27 Maart 2016 | Oeganda, Jinja
Allereerst, iedereen een heel fijn pasen toegewenst!!
En laat ik gelijk maar even reageren op Riet, mijn bijbeldingetje gaat goed J Hetis erg goed om te doen! Ben inmiddels in Koriëntiers. Was in het nieuwe Testament begonnen omdat dat volgens veel mensen makkelijker is. Het is erg goed om alles te lezen, er zijn toch nog heel veel dingen die je niet weet, merk ik zelf. Kan niet wachten om het allemaal te lezen!
Wauw, deze week is weer zo zo snel gegaan. Elke zondag denk ik, oh jo het is alweer zondag. Weer een week voorbij. En deze week bereik ik de 3 maanden alweer en ben ik dus alweer over de helft.. pfff.
Zondag hadden we een fijne dienst in de kerk, we zijn pas veranderd. Nu gaan we naar Calvary Chapel Jinja. Een kleine/hechte kerk! Daarna ben ik de stad ingegaan, heb wat geskyped e.d. en even lekker wat gedronken bij ‘the Saling club’. Een super mooie plek, met een ongelooflijk mooi uitzicht op Lake Victoria. Dus voor de mensen die het leuk vinden, zoek het even op!
Maandag begon ik met homeschool geven, maar toen kwam de dierenarts die alle dieren moest inenten en heb ik gekeken. Troffen Maria en Devin het want het duurde een uur. Het is wel grappig, want ik heb natuurlijk de ballen geen verstand van dieren, maar omdat Oncle Steve de dierenarts had verteld dat ik de baas ben van de farm, begon de dierenarts hele ingewikkelde verhalen over de dieren te vertellen. Ik heb netjes geknikt, af en toe ja en amen gezegd en gedaan alsof ik alles begreep uiteraard. Daarna was het de date middag van Suzan en mij J Ook altijd leuk, na lekker te hebben gelunched en wat te hebben gedronken, vond Suzan het wel een leuk idee om van Jinja town naar huis (buizika) te lopen. Ik vond dit een vreselijk idee, maar wilde me uiteraard niet laten kennen en begonnen we aan deze barre tocht. Om 15.00 vertrokken we en om 17.15 bereikte we ons huis. Ik was helemaal doorgezweet, moe en versleten, maar het was best gezellig. Beetje kletsen over van alles en nog wat, mensen kijken en je verbazen over de cultuur, want dat blijf je doen hier. Alleen al het verkeer... dat is echt belachelijk. De mensen kunnen hier allemaal opgegeven worden voor de slechtste chauffeur van Nederland.
Dinsdag was het dan eindelijk zo ver! Ik kon beginnen met mijn farmprojectje. Ik begon met het geven van de kettingen. Elk kind kreeg 1 ketting met daarop een dier. Voor dat dier zorgde ze de hele dag. Daarna begonnen we met schoonmaken. Het is erg leuk, maar ook vermoeiend want de kids hebben veel aansturing nodig en puntje bij paaltje kun je alles aan het eind zelf nog even doen, maar goed.. Ze genieten en zijn bezig! Daar gaat het om.. We zingen, werken, lachen en kroelen met de beesten!! Het is super leuk.. Om 14.00 waren alle kids, en ik helemaal versleten en heb ik ze lekker naar huis gestuurd. Buiten in de warme zon, zo hard werken kost aardig wat energie... Moe en voldaan even lekker gedouched en daarna met de andere kids van Home Sweet Home thee gedronken in het gras. Ook altijd zo’n lekker momentje. Gewoon even niets doen en zitten met de kinderen, die zo genieten van elke vorm van aandacht dan ook!
Woensdag stond in het teken van afscheid nemen van christien, want diezou vrijdag na 9 weken al weer gaan! Smiddags samen gelunched, daarna wat in de stad gezworven en schoenen gekocht. Ja mama, ALWEER. Maar deze kon ik echt niet laten staan. Daarna een uitgebreid dinner gehad, en zowaar een hele vis op. Naja de helft niet op, maar ik kreeg een hele! Met kop en al. Het was echt leuk om het zo even af te sluiten
Donderdag begon heel chaotisch, alle kids hadden al een ketting gekregen van oncle Steve, wat erg aardig bedoelt was, maar niet heel handig, want alle kids waren al begonnen, en dat werkt niet echt zonder voorbereiding. Ook waren er overal mensen aan het werk, op de boederij om de hokken te maken, aan het basketbalveldje, dus heel veel afleiding. Uiteindelijk kwam Auntie Rita gelukkig helpen en was het wat makkelijker om iedereen aan te sturen. Daarna moesten we konijnenvoer gaan zoeken. Dit doen we meestal buiten de compound. Gewoon onkruid zoeken wat de konijnen eten. Oncle Steven vertelde me dat hij een goede plek wist met goed kwaliteit onkruid, ja ik wist niet dat het bestond, maar goed he. Het was met de kinderen ongeveer een uur lopen, en eerlijk gezegd had ik het toen al helemaal gehad. Want die kids, met kaplaarzen in overallen en ik zweette ons helemaal verloren. Aangekomen bij de plek was er inderdaad heel veel, maar zeker niet al die zweetdruppels waard. Maarja, hup plukken maar. Op een gegeven moment kwam er een mannetje (dronken) aan dat hij geld wilde. Wij hem heel vriendelijk verteld dat we geen geld bij ons hadden, maar dat geloofde hij niet. Want Muzungus lopen nooit zonder geld, helaas voor hem was dat dit keer ook echt zo. Toen verbood hij ons om dat onkruid te plukken, wat onzin was want hij was niet de eigenaar van het veld. Oncle steven had namelijk de eigenaar gesproken en die was oke met dat. Maar meneer stond erg op zijn strepen en bleef maar aanhouden dat hij geld wilde. Op een gegeven moment werd de sfeer wat grimmiger en liep de man gelukkig weg. Wij daarna heel snel heel veel onkruid geplukt en weggegaan. Het hele stuk teruglopen was een drama, want ja als kids met down er klaar mee zijn, zijn ze er ook echt klaar mee. Zo ging anna, ongeveer elke 5 meter zitten... Ik haar weer overeind helpen en 5 meter later weer. Auntie Rita en ik probeerde de kinderen een beetje op te vrolijken door grapjes te maken en liedjes te zingen. Dat lukte aardig en de omwonende genoten zichtbaar van dit niet normale gezeldschap. Toen we langs een soort bouwplaats liepen begonnen er allemaal mannen wat onplezierig naar me te schreeuwen. Ik vroeg auntie Rita wat ze zeiden. Ze vertelde mij dat de regering een poosje geleden een wet tegen Homoseksuele mensen wilde maken. Maar de muzungu landen (Amerika enz.) gedreigd hadden om geen geld meer te sturen als deze wet zou komen. Mede daarom is de wet niet door gegaan. Deze mensen waren dus een beetje boos op mij omdat, wij, muzungus, ervoor hebben gezorgd dat de wet niet doorging. Achja, dat kon ik er ook nog wel bij hebben. De dag was toch al verpest, haha. Toen we terug waren maakte ik als troost voor de kinderen Limonade en aten we lunch. Daarna was het al weer laat en deden we de laatste check ronde bij de dieren, gaven we ze eten, waste we onze laarzen en ging iedereen naar huis!
Vrijdag om 07.00 vertrok christien, best gek! De kinderen waren even bang, toen ik haar tas droeg dat ik ook wegging. Haha neehoor, ik val jullie nog meer dan 3 maanden lastig. Wees niet bang! Daarna begonnen we deze vrijdag GOED, met een heerlijk ontbijt. Pannekoeken en cake J Jammie! Toen even wat broeken genaaid, want de nederlandse broeken zijn niet gemaakt voor alle fratsen die ik hier uithaal. In totaal uit 3 broeken gescheurd... ( of mijn billen zijn gewoon iets te groot). Daarna mijn complete huis opgeruimd, schoongemaakt en aangeveegd. Was ook wel weer eens tijd zegmaar.
Michel (15), een erg leuke, drukke en gekke jongen die bij ons woont houdt er zegmaar een aparte kleding style op na. Of zeg gerust, geen style. Het kan hem niks schelen hoe hij eruit ziet en dat zorgt wel eens voor vreemde kledingcombinaties. Ik had hem beloofd om een keer met hem te gaan winkelen en daar was deze vrijdag goed! Samen vertrokken we naar de markt & ik had geluk. Ik was vandaag erg in mijn afding modus en binnen de korste keren hadden we 3 leuke tshirts en broeken! Nog een grappig iets, een marktman vroeg of hij mijn zoon was. Zou toch wel bijzonder zijn als ik op mijn 5e een kind had gekregen haha. Daarna even wat gedronken samen, het is leuk om zo even wat qualititime te hebben met een kind apart! Op de schoenenmarkt geslaagd voor Jordans, die hij heel graag wilde voor het basketballen en dansen, dus Michel helemaal gelukkig weer thuis gebracht. Daanrna was het al weer tijd om ons klaar te maken voor de Goede vrijdag dienst, die om half 6 begon. Vroeg eten, iedereen in mooie kleren en hophop in de auto met de hele bups! Het was een mooie dienst, en na de dienst brachten we met de hele kerk een kruis buiten het terrein. Deze zetten we in de tuin en zondag gaan we deze versieren met bloemen, als teken van leven!
Na de kerk gingen we met alle kinderen naar the Saling Club, waar we lekker buiten een soda dronken en danste op de muziek! Het was echt super gezellig... De kinderen genoten en iedereen had een leuke avond!
Zaterdag was er weer aflatown. Er waren niet zoveel kinderen als normaal, waarschijnlijk in verband met pasen. We speelde trefbal, leerde de letter A en maakte deze metonze lichamen, zongen liedjes en speelde spelletjes. Ook hadden we het over namen. Wat zegt jou naam, wat betekend het enzovoort.
Zaterdag middag heb ik eerst weer even heerlijk geskyped en daarna nodigde John me uit om mee te gaan met hem naar de Village. Toen hij daar pas aan het werk was hoorde hij over een meisje van 7 met kanker, waar ze telaat achter zijn gekomen en helaas niets meer voor haar konden doen, hij had toen geen tijd meer om langs te gaan, maar wilde toch graag nog even op bezoek bij haar en haar ouders. We kochten wat levensmiddelen zoals brood, suiker, soap voor de ouders en vertrokken. Het was ruim een uur reizen en het was echt diepdiep in de village. Ook weer heel mooi om te reizen, want de natuur is hier echt zo mooi. Toen we aankwamen werden we welkom geheten door de pastor van het dorp en voor ik het wist stonden er ongeveer 30 kids om me heen. Want zo diep in de village komen niet zoveel blanken. Na even gek te hebben gedaan gingen we naar het hutje. Het meisje, wat een gezwel heeft in haar hoofd, lag op bed, versufd, vermagerd (want eten gaat niet meer, alleen vloeibaar) en vreselijk zielig. We spraken met de ouders. Ze zijn er pas in Januari achter gekomen wat het meisje heeft, omdat haar hoofd zo groot werd, maar de dokter konden al niets meer voor haar doen. Ze krijgt nu pijnbestrijding dmv mofine en het is eigenlijk gewoon wachten tot ze sterft. Vreselijk om te zien... Ik heb even bij het meisje gezeten en moest me echt inhouden, want wat een trieste situatie, zo klein en zoveel pijn! Daarna hebben we wat gezongen en ik heb ‘Ik zag een kuikentje’ gezongen voor het meisje. Wist niet zo goed welk liedje ik moest zingen en dat was vroeger een van mijn lievelingsliedjes, dus dat heb ik gezongen. Heel bijzonder moment. Daarna pakte de vader het meisje op en hebben we met de ouders, pastor, john en ik hand in hand gebeden... Kippenvel! We hebben beloofd om binnen 2 weken weer langs te gaan, maar ik wil jullie vragen om voor dit gezinnetje te bidden!
Daarna nog even boodschappen gedaan omdat ik voor het paasdessert zorg! Ik heb yogurt, veel soorten fruit en topping gekocht! Het wordt dus een gezond, zoet dessert!
Zondag blijf ik ‘thuis’ om lekker pasen te vieren met de kids! Daarom mag mijn lieve moessie deze blog plaatsen!
Ik wens jullie een goede week & tot snel
Lieve groet, Eline
-
27 Maart 2016 - 15:52
The Blackies:
bedankt voor je mooie verhaal weer Eline! Wat fijn dat je nog kan bidden voor het kleine meisje! Zeker op een dag als vandaag staan we stil bij het feit de Jezus Overwinnaar is over de dood en dat wonderen nog steeds gebeuren! Fijne week weer en we kijken weer uit naar je volgende blog xxx -
27 Maart 2016 - 17:24
John:
Thanks for what you are doing here Eline, God bless -
28 Maart 2016 - 17:32
Riet Den Ouden:
Wat beleef jij veel in een week zeg! Fijn dat het lezen lukt, hoop dat je er ook steeds kracht uit mag halen als je van die moeilijke dingen meemaakt als met dat meisje.....heel verdrietig. Enne pas goed op jezelf daar he als muzungu! Wel leuk dat je kettingenproject ook werkt en naar je hoopt natuurlijk heel gestructureerd en duidelijk! haha voor zover mogelijk in Afrika he!
Groetjes Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley