Dipje en DOOR
Door: Auntie Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
25 November 2018 | Oeganda, Jinja
Hallo lief Nederland,
daar ben ik weer. Veel van jullie hebben jezelf de afgelopen weken afgevraagd of ik nog wel leefde.. Ja dus. Ik ben wat stiller geweest op social media omdat ik het even lastig had met mijzelf en alle dingen die er om me heen gebeurde.
Veel mensen en ikzelf ook vroeger, denken dat het leven in Oeganda vooral lastig is door de andere cultuur, gewoontes en gebruiken, eten en het missen van je geliefde. Dit is gedeeltelijk waar, maar voor mij is het lastigste dat ik mijzelf soms zo gruwelijk tegen kom. En in Nederland kan ik dan lekker even weg vluchten en hier moet ik het echt zelf doen.
Piet was bij mij op bezoek en het was de bedoeling dat we 12 dagen samen zouden zijn. Op de boerderij is het gruwelijk druk momenteel en ik heb veel gewerkt in de eerste dagen dat hij hier was. Natuurlijk hadden we de avonden gezellig samen en tussendoor ook af en toe wat gekkigheid, maar we hadden bedacht om eind van de week en het weekend lekker erop uit te gaan en even te relaxen. Helaas werd Piet woensdagavond gebeld dat zijn moeder een erg slechte uitslag had gehad in het ziekenhuis. Piet moest hierdoor direct naar huis. Gelukkig gaan er elke dag wel vluchten dus de volgende dag zette ik hem af op het vliegveld.
Uiteraard is het het moeilijkste voor Piet en zijn familie, maar bij mij hakte het er ook aardig in. Allereerst om je beste vriend zo te zien is gewoon verschrikkelijk. Ik weet nog goed toen we het slechte nieuws van mijn moeder hoorde; het eerste wat je denkt is, einde verhaal.
Verder vond ik het heel lastig dat het zo abrupt eindigde. Natuurlijk konden we dit niet weten, maar anders had ik minder gewerkt en gewoon even meer tijd met elkaar besteed.
Nu voelde het alsof ik mijn tijd met hem niet goed had benut.
Donderdagavond kwamen we thuis en ik voelde me zo alleen. Het idee dat ik de meeste mensen in mijn vrienden en familiekringen pas weer over een jaar zie was verschrikkelijk en even heel realistisch. Ik weet dit en denk er natuurlijk wel eens vaker aan, maar deze keer kon ik het gewoon even niet goed praten.
Shepherd is altijd enorm lief voor me en probeerde me af te leiden met van alles en nog wat. Maar elke keer als ik/we thuis kwamen voelde ik me leeg en verdrietig.
Als kers op de taart kwam er nog een akkefietje bij van werk en had ik beloofd te stoppen met roken. Nou je snapt het al. Dit is het complete pakket voor een enorm lastige week.
Afgelopen week deed ik wat ik moest doen, gelukkig gaat het op de boerderij goed. We kregen wat bezoekers, de kinderen allemaal nieuwe werkkleding, veel aandacht en weer een nieuwe biggenbevalling met 9 schattige roze kadootjes. Kalkoenen verkocht, stier verkocht en langzamerhand komt de verkoop van de melk ook op gang. Eigenlijk allemaal positief, maar zo voelde ik me niet.
Afgelopen vrijdag huilde ik zo’n beetje de hele dag. En aan het eind van de middag besefte ik ineens dat er eigenlijk helemaal geen echte reden was. Ik kon niet eens mijn vinger leggen op het gene waarom ik zo verdrietig was. Tijdens een heldere ingeving sprak ik mijzelf toe; Eline je gaat niet de hele tijd lopen janken terwijl je in zo’n prachtig land bent. Eline je gaat je niet van je doel af laten brengen door negativiteit van anderen mensen. Eline je moet je focussen op het goede. Want Eline, als je niet goed voor jezelf zorgt & zelf niet lekker in je vel zit, kun je ook niets geven aan de kinderen en aan de mensen die je liefhebt.
Dit heb ik een paar keer tegen mijzelf gezegd en nu knallen!
Proost! Op 2 betere werken.
Liefs,
Eline
daar ben ik weer. Veel van jullie hebben jezelf de afgelopen weken afgevraagd of ik nog wel leefde.. Ja dus. Ik ben wat stiller geweest op social media omdat ik het even lastig had met mijzelf en alle dingen die er om me heen gebeurde.
Veel mensen en ikzelf ook vroeger, denken dat het leven in Oeganda vooral lastig is door de andere cultuur, gewoontes en gebruiken, eten en het missen van je geliefde. Dit is gedeeltelijk waar, maar voor mij is het lastigste dat ik mijzelf soms zo gruwelijk tegen kom. En in Nederland kan ik dan lekker even weg vluchten en hier moet ik het echt zelf doen.
Piet was bij mij op bezoek en het was de bedoeling dat we 12 dagen samen zouden zijn. Op de boerderij is het gruwelijk druk momenteel en ik heb veel gewerkt in de eerste dagen dat hij hier was. Natuurlijk hadden we de avonden gezellig samen en tussendoor ook af en toe wat gekkigheid, maar we hadden bedacht om eind van de week en het weekend lekker erop uit te gaan en even te relaxen. Helaas werd Piet woensdagavond gebeld dat zijn moeder een erg slechte uitslag had gehad in het ziekenhuis. Piet moest hierdoor direct naar huis. Gelukkig gaan er elke dag wel vluchten dus de volgende dag zette ik hem af op het vliegveld.
Uiteraard is het het moeilijkste voor Piet en zijn familie, maar bij mij hakte het er ook aardig in. Allereerst om je beste vriend zo te zien is gewoon verschrikkelijk. Ik weet nog goed toen we het slechte nieuws van mijn moeder hoorde; het eerste wat je denkt is, einde verhaal.
Verder vond ik het heel lastig dat het zo abrupt eindigde. Natuurlijk konden we dit niet weten, maar anders had ik minder gewerkt en gewoon even meer tijd met elkaar besteed.
Nu voelde het alsof ik mijn tijd met hem niet goed had benut.
Donderdagavond kwamen we thuis en ik voelde me zo alleen. Het idee dat ik de meeste mensen in mijn vrienden en familiekringen pas weer over een jaar zie was verschrikkelijk en even heel realistisch. Ik weet dit en denk er natuurlijk wel eens vaker aan, maar deze keer kon ik het gewoon even niet goed praten.
Shepherd is altijd enorm lief voor me en probeerde me af te leiden met van alles en nog wat. Maar elke keer als ik/we thuis kwamen voelde ik me leeg en verdrietig.
Als kers op de taart kwam er nog een akkefietje bij van werk en had ik beloofd te stoppen met roken. Nou je snapt het al. Dit is het complete pakket voor een enorm lastige week.
Afgelopen week deed ik wat ik moest doen, gelukkig gaat het op de boerderij goed. We kregen wat bezoekers, de kinderen allemaal nieuwe werkkleding, veel aandacht en weer een nieuwe biggenbevalling met 9 schattige roze kadootjes. Kalkoenen verkocht, stier verkocht en langzamerhand komt de verkoop van de melk ook op gang. Eigenlijk allemaal positief, maar zo voelde ik me niet.
Afgelopen vrijdag huilde ik zo’n beetje de hele dag. En aan het eind van de middag besefte ik ineens dat er eigenlijk helemaal geen echte reden was. Ik kon niet eens mijn vinger leggen op het gene waarom ik zo verdrietig was. Tijdens een heldere ingeving sprak ik mijzelf toe; Eline je gaat niet de hele tijd lopen janken terwijl je in zo’n prachtig land bent. Eline je gaat je niet van je doel af laten brengen door negativiteit van anderen mensen. Eline je moet je focussen op het goede. Want Eline, als je niet goed voor jezelf zorgt & zelf niet lekker in je vel zit, kun je ook niets geven aan de kinderen en aan de mensen die je liefhebt.
Dit heb ik een paar keer tegen mijzelf gezegd en nu knallen!
Proost! Op 2 betere werken.
Liefs,
Eline
-
25 November 2018 - 06:32
Piet:
....alleen maar liefde ❤️ -
25 November 2018 - 07:47
Irma:
Eline, wat een bijzonder mens ben je toch om ook dit met ons te delen. Alle ups en downs moet je in uppie verwerken, ondanks de steun v Shepard. Weet ik heb zo ontzettend veel respect voor jou en al datgene wat je al bereikt hebt en nog gaat bereiken. Ik zeg CHAPEAU en een dikke knuffel voor jou.❤️
-
25 November 2018 - 09:16
Lonneke:
Je bent een topper Ellie, ben trots op je! ♥️ -
25 November 2018 - 09:53
Margriet Schenkel:
Dank voor het inkijkje in je hart, lieve Eline!
Hou vol, je bent een positieve meid en het komt goed!!!
Liefs -
25 November 2018 - 11:52
Therese:
Verdriet hoort bij het leven en maakt ons sterk en geeft ons soms mooie inzichten in hoe we in elkaar zitten.... dus lieve Eline, dank voor het delen van deze moeilijke momenten en voor je positiviteit om jezelf toe te spreken en weer uit dit dal te klimmen. dikke kus -
25 November 2018 - 14:59
Marion Tempelaars:
Goed zo meisje, je red het wel hoe moeilijk het soms is. En ja het hakt er ook in als er zo iets plotselings zich aandient. Maar je bent op een bijzondere plaats met super mensen om je heen en weet je wat.........al je kracht komt van Hem, Hallelujah. -
25 November 2018 - 18:14
Joke:
Hoi Eline, lekker je hart ff kunnen luchten..., altijd goed. Respect voor je eerlijke openheid. En weet je, niemand vindt het gek hoor; iedereen heeft wel eens van die perioden. Maar wat heerlijk om te lezen hoe je jezelf oppakt en er weer tegenaan gaat. God wil je daarbij helpen. Dus succes en Gods zegen en groetjes van mij. -
25 November 2018 - 18:26
Riet:
Het opschrijven lucht al op he!?! Zeg, weet je dat de Vader je kent? Weet je dat je een parel bent? Een parel in Gods hand!
Al voel je je soms niets waard en denk je wat doe ik daar? God is overal en geeft je lieve mensen om je heen en kracht om te doen wat moet, je kunt het!
Ps; gelukkig is de stier weg......;) -
26 November 2018 - 05:50
Henriëtte:
Dappere dodo! Je bent gelukkig een sterkte persoonlijkheid.....maar toch... veel sterkte met die moeilijke momenten! -
26 November 2018 - 07:42
Coriet:
Houd vol! Hij is altijd om je heen! -
28 November 2018 - 05:34
Carolien Van Braam:
Lieve Eline,
Wat heb je dit weer treffend omschreven allemaal! Het is zeer bewonderenswaardig wat je allemaal doet. Dat zal iedereen beamen. Alleen hele sterke mensen kunnen dit. En jij bent daar één van. Dan kom je jezelf iedere keer tegen. Dat word je dan iedere keer weer sterker van. Ze zeggen vaak: het wordt nooit zo donker of het wordt weer licht. En dat klopt. Iedere ochtend wordt het rweer licht en begint er weer een nieuwe dag. Maar af en toe een dagje lekker janken mag ook hoor! Hoort er allemaal bij en kan enorm opluchten. Emoties horen bij het leven en dat jij ze voelt en kan tonen betekent dat jij leeft en daarmee om kunt gaan.
Dikke kus vanuit het koude Nederland. Koester de mooie momenten, hou vol tijdens de -
28 November 2018 - 05:33
Carolien :
...ik was nog niet klaar, maar de site vond het volgens mij voldoende tekst.... -
28 November 2018 - 05:35
Carolien :
Nou ja zeg... Nu staat de tekst er nog niet. Nog één keer dan: hou vol tijdens de minder mooie momenten. Jij bent een oersterke vrouw Eline! Jij kunt later tegen iedereen zeggen dat jij alles uit het leven hebt gehaald! Xx Carolien -
28 November 2018 - 10:34
Jantine:
Nou Eline, er is hierboven al heel veel wijsheid geschreven, dus ik zal er niet teveel aan toevoegen. Je focus op Hem en ook je verdriet en moeite bij Hem brengen en inderdaad dan weer DOOR! Heel veel sterkte voor Piet en zijn familie. liefs vanuit Ammers The Blackies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
