Insecten en droog brood

Goedemorgen lief Nederland!

Dit is de 2e keer dat ik deze blog schrijf. Want bij het selecteren om het in de site te plakken verwijderde ik de hele boel in plaats van kopiëren. Maar met liefde komtie nog een keer...

De titel zegt het al, insecten. Iets waar ik erg van kan genieten in Oeganda. Er zijn zoveel verschillende, prachtige insecten. Gekke ontwerpen, hele felle kleuren, sommige gevaarlijk, andere weer heel onschuldig!
Afgelopen week ontdekten we een progressie rupsen plaag in een van de bosjes bij mijn huis. Dit zijn van die harige rupsen. Ooit worden het hele mooie vlinders en ook de rupsen zelf zijn mooi. Alleen die haartjes zijn erg vervelend. Als ze over je kleding lopen, blijven de haartjes vast zitten in je kleren. Op het moment dat je je kleding weer aantrekt gaat het enorm kriebelen en komt er een lelijke uitslag. Uiteraard hadden ze hun weg gevonden in mijn bh’s. De rest mag je zelf bedenken.

Toen we gras aan het verzamelen waren voor de koeien vonden Mercy en Pascali 2 prachtige sprinkhanen. Niet de normale, maar met enorm mooie kleuren. Echt een kunstwerk. Stipjes, streepjes en bijna elk onderdeel had een andere felle kleur. Je begrijpt al dat dit een hele happening was. En wat waren ze trots. Na een hele fotoshoot met de sprinkhanen brachten ze ze naar het midden van de boerderij. Onder een afdakje hebben we daar 2 picknicktafels staan, hier eten we, houden we pauze en chillen we altijd.
De sprinkhanen werden op de picknicktafel gezet en iedereen moest komen kijken. Binnen 1 minuut viel 1 van de sprinkhanen tussen de balkjes van de picknicktafel op de grond. Een eend had dit in de gaten en hap, slik, sprinkhaan weg. Pascali in tranen.
Na nog een minuut viel de 2e ook tussen de bakjes van de picknicktafel. Op de laars van Zack (autistische jongen). Die keek er even naar, schudde de sprinkhaan van zijn laars en stapte er ook. Mercy in tranen. Dit was het einde van de 2 veelvervige sprinkhanen.

Ergens maken deze momenten met elkaar het echt zo speciaal. Van die simpele dingen die de kinderen en mij zo bezig kunnen houden en dan eigenlijk heel jammer zijn als het over is.

Als ik vroeger wat stouts van plan was zei mijn moeder altijd. Kijk uit hoor. Je krijgt droog brood. Dit was een heftige straf. In Oeganda kun je prima brood kopen. Voor zon 80 cent heb je een brood. Enige nadeel is dat het vaak al droog en oud is als je het koopt. Echt vers en lekker brood is zeldzaam en duur. In de hoofdstad is er een bedrijf wat echt lekker brood maakt. En voor de uitzondering had ik deze week een maisbrood gekocht voor 3 euro. Ik heb zo zitten genieten van het maisbrood dat ik zonder nadenken zo een half droog brood op at. En het was heerlijk.
Later zat ik er over na te denken, dat ik deze, misschien wel hele kleine, stomme momenten in Nederland nooit zou hebben.
Wie geniet er nou heel bewust van een droge boterham?!
Wat een zegening.

En toen kwam het minder leuke van de afgelopen weken. Het ontslag van Steven. Ik kon er niet omheen, want alhoewel Steven zijn werk op de boerderij prima doet waren er een hoop dingen die hij deed die echt NIET kunnen. Zo dronk hij regelmatig alcohol tijdens werk, hield geld achter van verkochte producten enzovoort. Na heeeel veel waarschuwingen was het nu gewoon klaar. Omdat Steven niet de meest makkelijke persoon is, had ik van te voren goed uitgezocht wat en hoe zijn rechten waren. Hoeveel maanden ik hem in geld mee moest geven, welke papieren hij moest tekenen. En blabla. Ik was bere zenuwachtig, maar kreeg het toch voor elkaar om hem op een best vriendelijke manier het rot nieuws te vertellen. En tot mijn verbazing reageerde hij heel goed.

Tot de volgende dag. Hij wilde meer geld. Ik wist dat ik had gedaan wat goed was en maakte hem duidelijk dat dit niet ging beuren. De rest van de week heeft hij mij, zenon en andere werkers dagelijks gebeld met bedreigingen. Jammer. Maar hij is gewoon boos. Hopelijk koelt hij snel af en vind hij een nieuwe baan.

Wat wel erg fijn is om te merken is dat de andere werkers, na het vertrek van Steven, een stuk opener en blijer zijn. Alsof de donkere wolken zijn weggetrokken voor iedereen. Eerlijk gezegd geeft dat echt frisse moed om er met elkaar weer het beste van te gaan maken.

Afgelopen weekend zijn Shepherd en ik lekker een nachtje gaan kamperen. Even al het stoom van de laatste weken afblazen. Heerlijk met het windje aan de stroming van de Nijl zitten. Echt, dit kan ik wel een maand volhouden.
Nu springen we zo weer op de boda terug naar huis, een nieuwe werkweek tegemoet.

Voor jullie ook allemaal het allerbeste toegewenst en heel veel liefs,

Eline