Zaad, zaai, zaaien

He hallo allemaal,

Ik ben blij om jullie weer te mogen schrijven, eerlijk gezegd keek ik er heel de week naar uit! Er is zoveel gebeurd, zoveel coole dingen dat ik gewoon zin had om het met de rest van de wereld te delen. Shepherd wordt zo langzamerhand ook een beetje moe van mijn verhalen... of teminste voor hem is het minder bijzonder.. 1 dingetje vooraf; misschien zijn er mensen die mij enorm missen, op mijn telefoon. Dat kan, want deze is namelijk KAPOT. Drama, ja ik weet het. Maar goed, ik hoop dat hij snel gemaakt kan worden, zoniet dan ga ik op zoek naar wat geld en een ander toestelletje wat mij in contact kan houden met jullie.

Goed, vorige blog schreef ik dat het hier erg droog is en warm. Toen ik de blog postte ongeveer een uur daarna begon het met regenen. Die week heeft het erg veel geregend, waar wij als boeren blij van worden, dat betekend namelijk dat we weer mogen zaaien. Ook aan deze kant van de wereld veranderd het klimaat en zijn de seizoenen (regen en droogte) niet meer zoals het was. Je kunt het merken aan de enorme harde en hevige regenbuien dat het regenseizoen echt is begonnen. Heerlijk de geur van regen en even geen stof. Overdag is het nog wel warm, waardoor het ook weer snel opdroogt, maar dat geeft helemaal niets.

Na de vorige blog had ik samen met Marit en Levi bij een lokaal restaurantje gegeten en dit hebben we geweten. Ruim een dag zijn we allemaal van de leg geweest, ik neem aan dat ik jullie niet hoef te vertellen wat dit betekend. Na 2 dagen was de rest weer beter alleen ik was nog aan het kwakkelen. Na een kort ziekenhuisbezoekje bleek dat ik een bacteriele infectie had. HOERA. Juist nu het zo lekker druk is met werk, bezoekers en ik tonnen aan energy heb.. Anyway, een stevige antibiotica kuur moest mij weer op de been krijgen, en inmiddels ben ik weer helemaal de oude. Maar toch lastig om je lichamelijk ziek te voelen terwijl je hoofd, letterlijk, ontploft van de ideeen en inspiratie om te gaan werken.

Op een of andere manier vind ik het zaaien van de nieuwe groentes e.d. altijd een van de leukste dingen. We begonnen met nurserybedden. Ik weet niet hoe we dit in het nederlands noemen, maar hierin plant je groentes in een klein oppervlak en waarneer ze een beetje gegroeid zijn plant je ze uit naar de grote tuin. Voor mij voelt dit altijd alsof je een kindje (zaadje) in een bedje legt en dan na een weekje begint het te groeien en wordt het wakker. Super tof! Ik had redelijk wat zaadjes uit nederland meegenomen en de kinderen zijn razend enthousiast over hoe deze groentes zullen groeien. Ook de kinderen lijken te genieten van al het nieuwe leven wat opkomt! Sinds een poosje hebben we onze eigen waterput wat betekend dat we altijd water hebben en dus makkelijk water kunnen geven aan de planten. Het oppompen van het water uit de put gaat met een hendel, dagelijks is er ruzie en moeten er schemas worden opgesteld over wie wanneer mag pompen. Terwijl de meeste in de tuin werken, sochtends vroeg, zijn er 2 Isaac & paul die het liefst de hele dag waterpompen. Achja, we hebben het water toch wel nodig, dus vind ik dat nooit zo erg.

Levi die op bezoek was, wilde mij graag helpen op de boerderij. Hij leert voor meubelmaker in Nederland en is lekker handig. Project kalkoenenhuis stond al lang op mijn planning. Dit hok bestond namelijk uit een verzameling van afvalhout en zag er verschrikkelijk lelijk uit. In de constructie zaten zelfs bezemstelen om de boel bij elkaar te houden. Levi heeft in de afgelopen dagen hier een prachtig hok van gemaakt en iedereen is er enorm blij mee! Op een gegeven moment stond Levi ergens wat vast te hameren en er stonden 5 volwassen mannen naar hem te kijken, haha.

Ook hebben we het voor elkaar gekregen om de 2 grootste stukken land in te zaaien. Mais en bonen zitten hierin! Het is enorm rustgevend om te zaaien, vind ik. Zeker als het om grote stukken land gaat. Met je bakje vol zaad, muziekje op, loop je rustig langs alle gaatjes en gooi je er 2 of 3 zaadjes in. Terwijl we bezig waren met het zaaien van de bonen werd ik weer blij over ons teamwork. Kaloli & Ogutu verzamelde de mest. 2 werkers maakte de gaten. Paul, Merci en Phiona gooide wat as in alle gaatjes. Anna, Steven en Ben gooide mest in de gaatjes waarnaar ik met de rest van de kinderen er heel zorgvuldig de zaadjes in gooide. Het geeft zon goed gevoel om dit met elkaar te doen.

Sinds de meeste kinderen van HSH op school zitten en er dus overdag weinig kinderen van het kindertehuis thuis zijn hebben wij onze eigen kok ingehuurd. Dit scheelt voor HSH veel tijd & geld, omdat ze eigenlijk door de weeks alleen voor ons (de boerderij) eten maken. Ik wil nu vanaf deze week Anna met de kok samen laten werken. Anna is een erg zelfstandige jonge vrouw, die het fijn vind om dingen alleen te doen en is er precies. Ik zou het geweldig vinden als anna over een tijdje kan helpen in de keuken of misschien wel helemaal zelfstandig voor ons zou kunnen koken!

Ook voor de wat oudere, Kaloli, ben en Oguto hoop ik binnenkort op zoek te gaan naar een baantje buiten. Misschien kunnen zij voor andere boeren gaan werken en dan zo hun eigen salaris verdienen. Dat zou toch geweldig zijn. Oh hoe ik blijf dromen voor mijn kinderen he..

De boda (motor) die we gebruiken, had ik van mijn eigen geld gekocht en was echt aan het einde van zijn latijn. Dagelijks rijdt hij ons heen en weer, om gras te verzamelen voor de koeien, voer te kopen, kinderen thuis te bezoeken of weg te brengen... Van een enorm lieve sponsor in Nederland hadden we geld gekregen om een GLOED NIEUWE, ja je leest het goed, boda te kopen. Afgelopen week kwamen deze binnen en kon ik hem op gaan halen. Het was enorm cool om alle kids te zien glimmen toen ik aankwam rijden op de spik splinter nieuwe boda. Alle werkers wilde om ste beurte een rondje rijden en waren helemaal gelukkig!
Op 1 stuk land na zit alles in de grond. Ik ben erg blij dat we dit zo snel met elkaar voor elkaar hebben gekregen en nu maar hopen dat de regen gunstig blijft en alles mooi zal gaan groeien!

Riet vroeg n.a.v. mijn vorige blog hoe het met de stier ging. Die gaat helaas bijna weg. Hij wordt nu echt te groot en soms ook wat gemeen. Natuurlijk is veiligheid voor onze kids het belangrijkste, dus we zijn nu aan het kijken wat de beste optie is. Of hem zelf slachten en het vlees verkopen, wat een groot werk is, want dan moeten we genoeg klanten hebben voor al het vlees. Of hem in 1x levend aan de slager te verkopen. Hier moet ik deze week een beslissing in nemen, dus ik zal je in mijn volgende blog vertellen hoe het afloopt.

Verder heb ik afgelopen donderdag afscheid genomen van Marit (zusje) en Levi. Het was fijn om hen te laten zien waar ik woon & werk en ik weet zeker dat ze met een hele hoop nieuwe ervaringen naar huis zijn gegaan. Toen we ze af hadden gezet op het vliegveld en samen naar huis reden besefte ik me ineens dat ik geen nederlands vooruitzicht heb. In de zin van, ik weet niet wanneer ik weer naar nederland kom, of wanneer ik weer bezoek krijg uit nederland. Ineens voelde ik me even heel verweg en alleen. Ik kan dit gelukkig wel goed relativeren, maar toch een apart idee.

Ik voel me super positief & ben zo blij hoe alles gaat op de boerderij en met de kids.. Bedankt allemaal voor jullie steun, gebed en medeleven. Ik hoop jullie over 2 weken weer heel veel moois te kunnen schrijven. Mochten jullie nou specifieke vragen hebben. Laat gerust een reactie achter onder deze blog en ik beantwoord ze graag!

Heel veel liefs,
Eline