Vogel verschrikkers, een nat pak en dieven

Goedemorgen lief Nederland,

De 2 weken zijn weer voorbij gevlogen! Alle kinderen hebben zo’n beetje zomervakantie in nederland, heerlijk. Veel mensen geslaagd enzo zag ik op facebook voorbij komen, nogmaals geficiteerd als je je diploma hebt mogen behalen.

Ik wil deze blog beginnen met een dankwoord, wat zeker op zijn plaats is. Mijn opa, Bert de Zwart en misschien wel een van mijn grootste fans, heeft voor de zorgboerderij van Home Sweet Home een benefiet concert georaniseerd. Dankzij een lieve gift van mijn moessie heb ik het hele concert via internet mee kunnen luisteren. Het was prachtig! En er is meer dan 3000 euro opgehaald voor onze zorgboerderij. How AMAZING!! Alle leden van Praise Him, Joy en mijn TFC en mijn lieve Opa, hartelijk bedankt. (klappen)

2 weken geleden werd ik opgeschrikt door een gek gegil. Veel van mijn kinderen praten niet goed, en de dingen die ze zeggen lijken soms een beetje op gegrom/gegil, maar we begrijpen elkaar, daar gaat het om. Maar ik dacht dus dat er mensen van buiten af mijn kinderen nadeden. Elke keer weer dat vreemde geschreeuw. Na een poosje had ik er genoeg van en liep ik naar buiten om te zien welke flapdrol van die gekke geluiden maakte.. Buiten ons terrein aangekomen bleek ik te maken te hebben met een heuze vogelverschrikker. De arme man is ingehuurd om in het rijstveld de vogels weg te jagen en telkens als er dus vogels op de rijst willen gaan zitten, maakt hij oerkreten om ze te verjagen. Oeps. Maar goeiemensen, het zou je baan maar zijn...

Dat er trieste dingen in Uganda gebeuren weten we nu ongeveer wel, maar soms komen dingen zo dichtbij... en maakt het je zo boos en machteloos. Kalisha, mijn kleine schatje van de boerderij woont samen met zijn oude oma. Zijn oma werkt niet en samen met nog wat andere kinderen leven ze van de opbrengsten van het land, wat natuurlijk geen vetpot is. Al voor 2 weken was hun neef op bezoek en toen ze dus afgelopen zondag met zn alle naar de kerk waren heeft hun neef zo ongeveer het hele huis leeggehaald en is weggegaan. Matrassen, kleding, geld, eten .. ALLES. En de neef is spoorloos uiteraard. Iedereen was helemaal geschokt van deze wreede daad. En 2 dagen later kwam de oma van Kalisha als een verloren vogel bij ons. Uiteraard hebben we haar geholpen en dat is ook wel mooi om dan weer die grote dankbaarheid te zien. Maar gatsie, wat een nare wereld soms.

Maar tijd voor de leuke verhaaltjes. Vorige week dinsdag vonden we heel veel kikkervisjes in de vijver toen we water gingen halen. Uiteraard kon ik deze mogelijkheid niet voorbij laten gaan en hebben we wat kikkervisjes uit de vijver gevist en een paar dagen les gegeven over de kikker. Erg leuk om dit te doen, zeker als je de voorbeelden hebt. Dit maakt het wat tastbaarder voor de kinderen. Natuurlijk kon ook een lesje kikkersprongen en een heuse kikkerrace niet missen. De kinderen genoten & ik ook. 2 dagen later, wat nog het leukste was, kwam uncle Steven naar mij toe. Auntie Eline, het kan toch helemaal niet dat kikkers uit die kleine visjes komen. Een kalf lijkt op een koe als het geboren wordt en een biggetje lijkt op een varken, maar een kikkervisje lijkt helemaal niet op een kikker. Haha, de beste man, heeft ook weer wat geleerd.

Volgende leuke nieuws is dat Alicia terug is! Dit is goed voor de groep. Want voorheen waren Anna en Merci de enige 2 meisjes en die konden niet zo goed met elkaar opschieten en Alicia verbind iedereen weer. Met de groep gaat het sowieso erg goed. Ze hebben elkaar allemaal al nicknamen gegeven. Zo is merci Afanda (soldaat) – Kaloli the Headmaster en Ogutu manager. Heerlijk om ze zo samen met elkaar bezig te zien. En ze hebben allemaal wel iets heel ergs leuks. Had het er van de week met Zenon over, je kan haast niet boos op ze worden. Anna kan af en toe gruwelijk eigenwijs zijn, maar komt dan de volgende dag weer met een schattig briefje die ze helemaal zelf voor mij heeft geschreven.. Dan smelt je weer weg. Ook zijn we de afgelopen week weer getroffen door Malaria. Merci, Opio en Ben zijn alle 3 ziek (geweest). Hopelijk houdt het hier mee op.

Op de tuin gaat het heel goed. Hoe ik in mijn vorige blog over de droogte schreef kan ik deze blog schrijven over de regen. Meerdere malen zijn we gezegend met een heule hoop regen. Dit doet goed voor de planten en dagelijks kunnen we verkopen! De kinderen krijg ook steeds beter door wat goed is en geplukt kan worden en wat nog even mag doorgroeien. Afgelopen week hadden we radijsjes die klaar waren. Samen geoogst, maar helaas vond niemand ze lekker. Toen heeft auntie Eline ze maar mee naar huis genomen en zelf opgesnoept. Lachen man, al die bekkies die zo scheef trokken bij de bittere smaak. Ook hebben we veel tijd geinvesteerd in onze tomaten planten die nu goed groeien. Voor elke plant hebben de kinderen een grote stok gezocht, deze naast de plant neer gezet en ik en uncle steven hebben de tomaten opgebonden. Dus we zijn erg benieuwd hoe dit gaat groeien.

We hebben een luxeprobleem, namelijk teveel varkens en op dit moment is er nog geen geld om een groter varkenshok te bouwen. Ons grote moeder varken ging hier een beetje onder lijden en werd erg dun. Snel een noodhok gemaakt voor haar zodat we haar bij kunnen voeden. Merci, die niet zo goed samen kan werken vind het altijd heerlijk als je haar een speciale taak geeft. Dus ja, zoals we dat leren op school 1+1=2. Merci is nu de speciale verzorgster van moederpig en wat neemt ze dit serieus. Elke dag maakt ze het hok grondig schoon, geeft het dagelijks voldoende water en 2 keer eten. Ongeveer elke 5 minuten checkt ze of alles nog onder controle is. En gretig neemt ze alle complimentjes in ontvangst. Zo goed om kids met zulke kleine dingen zoveel zelfvertrouwen en trots te kunnen geven.

Afgelopen dinsdag kwam er een spraaktherapeut uit Amerika op bezoek bij Home Sweet Home en naast de kinderen van het weeshuis heeft ze ook sommige kinderen van de boerderij onderzocht die niet of nauwelijks spreken. De andere helft was beledigd dat ze niet mee mochten met de ‘visiter’ en vonden toch wel dat ze meer eten hadden verdiend dan de kids die niet hadden ‘gewerkt’. Van de spraaktherapeut wat handige tips gegeven waar we nu natuurlijk weer mee aan de slag gaan. Het is goed voor alle kids om met rietjes te drinken, om de spieren te trainen en we moeten nog meer met picto’s gaan werken. Naja, hiezadiezo, daar gaan we!

Vrijdag regende het de hele ochtend, en ja dan zijn we toch wel een beetje beperkt omdat we eigenlijk de gehele dag buiten bezig zijn. Gelukkig was het voer op en zijn we met alle kids in de auto voer gaan kopen. En mensen wat een feest is dat zeg. De meeste van hen zitten nooit in een car en kijken hun ogen uit. Elke hobbel en hoop gegil en gelach en met zn alle kei hard meebleren met de liedjes.

Met mijzelf gaat het echt prima. Zit helemaal op mijn plekje hier en geniet enorm van mijn drukke, maar heerlijke weken. Het weekend gebruik ik vaak om te relaxen en bij te komen. Afgelopen weekend was ik aan het douchen en toen ik terugkwam lag er voor mijn deur een brief onder een steen, haha, net zoals in de film. Daarop stond de vraag van steven of hij met mij kon spreken. Wat best vreemd is omdat we elkaar 100x per dag zien. Maar goed, ik heb maar net gedaan alsof ik niets heb gedaan want gekker dan dat moet het natuurlijk niet worden. Maar stiekem kan ik soms ook wel erg om die typische dingen lachen.

Wij hebben voorlopig nog geen vakantie, dus we werken gezellig door. Ik wens jullie allemaal een hele fijne vakantie, voor de mensen die weggaan, reis veilig & geniet!

Hele lieve groetjes,
Eline