Hoe gaan de zaken

Zolang gewacht, nu is het zover!

Een nieuwe blog, van mij, van ons… Want ja, nu ben ik een getrouwde vrouw ! Hihi.

Het heeft lang geduurd, dat klopt, het is en was echt een vreselijk chaotische, drukke, opwindende en zware tijd. Maar we zijn zoooo gezegend, enorm bijzonder om het allemaal te zien.
Het begon allemaal met de laatste twee weken in Oeganda, afronden, afscheid nemen, opa/oma, ouders, zusje en beste vriend op bezoek en een bruiloft. Hoe krijg je het voor elkaar vraag je je af, eehm ja. Het was zo, het was druk, maar het was goed… Heel goed.

Met mijn ouders, zusje, opa en oma hebben we echt een enorm mooie tijd gehad. We hebben een kleine safari gedaan, die enorm vaak tegen zat qua autopech en politie gezeur, maar wat was het mooi. Heel veel mooie dieren gezien en enorm veel van het prachtige land Uganda gezien. Voor opa en Oma was het de eerste keer in het vliegtuig en Afrika, dus alles was bijzonder en speciaal. Heel fijn om met elkaar dit te kunnen doen en deze herinneringen met elkaar te kunnen maken. Ook heel fijn om hen mijn (oude) huisje te kunnen laten zien en de plek waar ik al deze tijd aan en voor heb gewerkt.

Dan de bruiloft, nooit verwacht, maar wat was ik zenuwachtig. Het was een prachtig mooie dag, al vroeg kwamen de mensen voor de make-up, mama deed mijn haar en Suzan plukte een mooi bosje groen en toen kwam Shepherd mij in een toffe oude groene wagen mij ophalen. Daarna hebben we samen met Piet en Gloria (shepherds beste vriendin) foto’s gemaakt bij een oude haven en een hele mooie tuin. Een heerlijk relaxte ochtend. Daarna werd ik door papa in de kerk gebracht, waar we beloftes aflegde en gezegend zijn. Een erg mooie dienst, waarin mijn kinderen van de boerderij en mijn zusje nog een lied zongen en we verrast werden met allemaal video-boodschappen van allemaal mensen uit Nederland. Super leuk! Na de dienst was er een receptie & bbq bij een prachtige locatie aan de Nijl. Het was een hele gezellige en fijne dag! Echt genoten..

Daarna begon het overdragen van alle spullen van de boerderij. Iedereen was echt wel een beetje zenuwachtig voor mijn vertrek, maar ik wist zeker dat ze het konden en dat blijkt! Het gaat super goed op de boerderij. Heb regelmatig contact met de werkers via whatsapp en krijg nog veel fotos en verhalen te horen! Ik ben zo trots op ze. Het was ook wel echt gek om alles uit mijn huisje te ruimen enzo. Toen alles ingepakt was en mijn huisje kaal was, werd het ineens zo definitief. Echt heel gek, toch de plek waar ik de afgelopen 3 jaar al mijn lief en leed heb meegemaakt, me veilig, gelukkig, verdrietig en vrolijk heb gevoeld. Het voelde ook echt als thuis en het is heel vreemd om dan je thuis in te pakken en achter te laten.

Afscheid nemen ben ik sowieso echt slecht in, het was zo zwaar om mijn kinderen voor de laatste keer (voorlopig) te zien lachen en vast te pakken. Het scheelde enorm dat ze het zelf niet echt door hadden dat het voor een lange tijd doei was. Ze deden het gewoon lekker luchtig en dat maakte het voor mij ook wat makkelijker.

Terug in Nederland moest er natuurlijk gelijk heel veel geregeld worden. Papieren tekenen voor het trouwen in Nederland, autootje ophalen, nieuwe simkaarten aanvragen, inschrijven in Nederland, contract bij mijn nieuwe werkgever tekenen en niet te vergeten wennen, aan het weer, het getrouwde leven en terug in Nederland zijn. Zo wordt je echt wel een beetje geleefd denk ik en misschien was dat ook wel goed. Je hebt dan ook minder tijd om ergens echt bij stil te zijn.

De bruiloft in Nederland was regenachtig, maar niet minder mooi en fijn. Zo goed om het ook met de andere helft van onze dierbare te kunnen vieren. We hebben het heel simpel gehouden, met pizza’s van de pizzeria en een simpel zaaltje wat enorm mooi was aangekleed door mijn beste vriendin, maar net zo leuk en bijzonder.

En nu, samen in Nederland, samen wennen en Uganda enorm missen. Ik zeg tegen veel mensen dat ik Uganda heel veel mis, en dat is echt zo. Ik mis de mensen, de boerderij, mijn kinderen en het heerlijke weer. Maar het gaat momenteel zo goed in ons leven en dat helpt als een pleister. Ik hebt het enorm naar mijn zin op mijn nieuwe werk bij het Leger des heils, iets heel anders dan de boerderij, maar ook echt mijn ding. We hebben zicht op een huisje voor ons zelf en wonen nu tijdelijk in een heel mooi plekje in Bleskensgraaf. We zijn gelukkig samen en alle dingen waar we bang of ongerust over waren, verdwijnen eigenlijk als sneeuw voor de zon. Dit dankzij heel veel lieve mensen om ons heen die enorm helpen en meedenken. Maar we voelen ons bovenal enorm bijgestaan en gezegd door God. Echt bijzonder om te zien.

Gisteren heb ik de eerste vergadering gehad van het bestuur van Home Sweet Home waar ik nu deel van mag uitmaken. Fijn ook om op die manier toch nog betrokken te blijven bij de boerderij. En het is natuurlijk super handig dat we nu via internet elkaar gewoon goed op de hoogte kunnen houden en in dien nodig zo kunnen bellen. Ik ben echt mega trots op de mensen daar.

Verder wil ik iedereen bedanken die ons al die tijd heeft gesteund, lieve berichtjes heeft gestuurd en er gewoon voor ons is geweest. Dit betekend heel veel!

Ik ga jullie zeker op de hoogte houden over verdere dingen in ons leven, maar dat doe ik dan gewoon sporadisch als er wat te melden valt!

Voor nu een lieve groet,
Eline Kasamba